Kirkjuritið - 01.04.1973, Síða 58

bróðir Péturs biskups og Brynjólfs, er
lengi var forstöðumaður íslenzku
stjórnardeildarinnar í Kaupmanna-
höfn og einn af fjórum stofnendum
og útgefendum tímaritsins Fjölnis. En
œttarhöfðinginn og langafi séra Jóns
var Pétur prófastur Pétursson á Víði-
völlum I Skagafirði, einn af presta-
höfðingjum landsins ó sinni tíð og
frœgur af sonum sínum, er allir þrír
urðu lœrðir menn og merkir og hafa
skróð nöfn sín ó spjöld sögunnar.
Séra Jón hóf ungur nóm í Mennta-
skólanum í Reykjavík, en varð fljót-
lega að hverfa fró nómi vegna alvar.
legra veikinda. Að nokkrum órum liðn-
um hóf hann þó nóm að nýju og
lauk embœttisprófi í guðfrœði í febr-
úar 1928. Faðir hans, séra Pétur,
hafði lótizt tveim órum óður, en
brauðinu ekki verið róðstafað sam-
kvœmt eindreginni ósk sóknarmanna,
sem vildu að séra Jón tœki að nómi
loknu við embœttinu eftir föður sinn.
Varð og sú raunin ó. Séra Jón var
síðan prestur ó Kólfafellsstað í 16 ór,
en prófastur í 14 ór. Þó gegndi hann
og aukaþjónustu í Sandfellspresta-
kalli í 12 ór og Bjarnarnespreseakalli
í tœpt ór og hafði því verið sólna-
hirðir allra sýslubúa lengur eða skem-
ur.
Séra Jón fékk lausn fró prestskap í
fardögum 1944 vegna veikrar heilsu,
en líklega gekk hann aldrei heill til
skógar eftir veikindin ó œskuórum
sínum. Þó hafa ferðalög um hið víð-
lenda prestakall hans, og stundum
um meginhluta sýslunnar, verið mik-
il þolraun manni, sem ekki var vel
hraustur. Jökulfljótin voru þó flest ó-
brúuð ó söndunum, oft ófœr yfirferð.
ar og sjaldnast fœr nema Skaftfell-
ingum einum.
Séra Jón fluttist nú til Reykjavikur
og var síðan kennari þar við iðnskól-
ann.
Þegar séra Jón settist ó Kólfafells-
stað sem prestur staðarins tók safn-
aðarfólkið honum tveim höndum. Þar
var hann borinn og barnfœddur. Þar
hafði hann lifað bernsku og œskuór
sin ó virðulegu menningarheimili hér-
aðsins og i skjóli virtra foreldra. Þar
þekkti hann hvert mannsbarn og allir
þekktu hann og voru vinir hans.
Sat séra Jón staðinn með sœmd svo
sem gert hafði faðir hans. Þótti hann
tillögugóður um mól manna, og voru
honum falin ýmis opinber störf, var
meðal annars sýslunefndarmaður um
órabil.
Ég ótti þess aldrei kost að vera við
guðsþjónustu hjá séra Jóni og heyrði
hann aldrei predika. Enginn þrumu-
klerkur œtla ég að hann hafi verið,
en það þykist ég vita, að kenning
hans hafi verið mild, trúin björt á
forsjón almœttisins. Og vist er það,
að vel kunnu safnaðarmenn hans að
meta prestinn sinn. Eftir að hann
fluttist til Reykjavíkur var það al-
gengt, ef ekki talið sjálfsagt, að hann
vœri beðinn um að kveðja hér látna
Skaftfellinga, og þó sérstaklega, ef
þeir voru fluttir heim í hérað til hinztu
hvíldar. Og séra Jón gleymdi því
heldur aldrei, að hann var prestur.
Hann mun fljótlega hafa gengið hér
í Félag fyrrverandi sóknarpresta. Lét
hann sér mjög annt um þann félags-
skap, var mörg ár í stjórn félagsins
og rœkti allar skyldur sínar við það
af alúð.
56