Kirkjuritið - 01.04.1973, Qupperneq 64

til kirkjumálaráðherra, að hann skipi
þriggja manna nefnd til þess að end-
urskoða gildandi lög og tilskipanir
um málefni kirkjunnar. Mun svo að
skilja, að slík endurskoðun þyki ekki
á fœri ólaunaðrar nefndar.
Hið 2. mál þingsins var tillaga til
þingsályktunar um guðfrœðinám, frá
kirkjuráði. Er þar mikils vert mál. (
ályktun þeirri, sem samþykkt var, er
lögð áherzla á frekari fjölbreytni í
námi guðfrœðinga og einkum aukna
frœðslu ! ýmsum sérgreinum, sem nú
eru mjög í tízku, svo sem félagsráð-
gjöf, uppeldisfrœði, sálarfrœði og
félagsfrœði. Slíkt er góðra gjalda vert,
en þó af því bragð þess tíðaranda,
sem eltir skottið á sjálfum sér, leitar
alls staðar sérgreiningar og sérhœf-
ingar, en gleymir því, sem er sígilt og
öllum mönnum sameiginlegt og
stundum sjálfum kjarna málsins.
Menntun guðfrœðinga þarf að vera
víðfeðmust og mennskust allrar há-
skólamenntunar líkt og hún hefur
löngum verið, en ORÐIÐ sjálft og
þekking á því skiptir enn sem fyrr öllu
máli.
Hið 3. mál var frumvarp um veit-
ingu prestakalla. Kirkjuþing hefur
tvisvar áður samþykkt frumvörp sama
efnis og samþykkti nú enn í þriðja
sinn þetta frumvarp með lítils háttar
breytingum. Efni þess mun því að
mestu kunnugt lesendum. Burtu voru
numin úr frumvarpinu sérákvœði um
veitingu prestsembœttanna ! Skálholti,
á Hólum og á Þingvöllum. Var það
eðlilegt og gott, þv! að nœsta annar-
legt og allt að þv! ókristilegt vceri,
að hafa ! landinu einhver útvalin em-
bœtti sóknarpresta handa gœðingum.
Söfnuðir presta í þessum embœttum
eru ekki frábrugðnir öðrum söfnuð-
um. Þeir þurfa sömu þjónustu og aðr-
ir söfnuðir, og þeim ber sami réttur.
— Sá, sem þessar línur ritar er
annars ekki sannfœrður um ágceti
þessa kirkjuþingsfrumvarps. Vissu-
lega eru kosningar eins og þœr, sem
hér hafa tiðkast síðustu áratugi, ó-
kristilegar og til skammar. Það breyt-
ir þó ekki því, að almennar kosning-
ar kristins safnaðar er frumkristin
aðferð.
Hvað sem öðru líður, þá er þó sagö
þessa frumvarps að verða talandi
dœmi um stöðu kirkjuþings ! ízlenzku
þjóðfélagi.
Hið 5. mál þingsins var frumvarp
til samþykktar um fermingarundir-
búning og fermingu, samið af milli'
þinganefnd þeirri, sem áður var getið-
Samþykkt þessi er að mestu ! sam-
rœmi við samþykktir, sem prestar
hafa áður gert á prestastefnum. Hún
felur ekki ! sér teljandi nýmœli. í 5.
gr. er þó gert ráð fyrir, að kirkjuráð
setji námsskrá um fermingarundirbún-
ing og biskup semji einhvers konar
próf handa fermingarbörnum. Um
fyrra atriðið er það að segja, að ckki
virðist sjálfsagt, að krikjuráð seml1
þá námsskrá, sem hér um rœðin
Fjarri þv!. Það er ekki kosið með þeim
hœtti, að öruggt sé, að það hafi hcefni
til sliks. Hitt virðist miklu nœr, að
prestar, guðfrœðikennarar og kristnit
uppeldisfrœðingar fjalli um slíkt. Um
síðara atriðið, próf handa fermingar-
börnum, mœtti margt rita. Próf era
ekki allra meina bót. Þau valda ýms-
um meinum. Hingað til hefur prestum
verið trúað til þess með hcefilegum
62