Kirkjuritið - 01.04.1973, Qupperneq 84

an." Hins vegar eru og allir dagar
virkir. Þó er það nauðsynlegt og fyrir-
skipað af kristninni vegna hinna ó-
fullkomnu leikmanna og erfiðis-
manna, svo að þeir geti einnig komið
að heyra orð Guðs. Því að prestar og
andlegrar stéttar menn halda messu
alla daga, eins og vér sjóum, biðja
allar stundir og œfa sig í orði Guðs
með óstundun, lestri og heyrn. Því eru
þeir og öðrum fremur lausir við erfiði,
fó uppeldi sitt af gjöldum og hafa
hvíldardaga daglega, vinna einnig
alla daga störf hvíldardagsins og
hafa engan virkan dag, heldur er
hver dagur öðrum jafn. Og vœrum
vér allir fullkomnir og þekktum fagn-
aðarerindið, gœtum vér unnið alla
daga, ef vér vildum, eða hvílst, ef vér
gœtum. Því að hvíldardagur er nú
ekki nauðsynlegur eða fyrirskipaður
nema til að lœra orð Guðs og biðja.
18. Hið andlega helgihald, sem
Guð ó einkum við með þessu boðorði,
er það, að vér leggjum ekki aðeins
niður vinnu og handverk, heldur
miklu fremur, að vér lótum Guð einan
starfa í oss og séum ekki sjólfir að
vinna neitt með öllum kröftum. En
hvernig ó það sér stað? Það verður
þannig: Maðurinn er spilltur af synd-
inni og hefur mikið af illri elsku og
hneigð til allra synda, eins og Ritn-
ingin segir, I. Mós. 8: „Hugrenningar
mannshjartans eru illar fró bernsku
hans." Það eru dramb, óhlíðni, reiði
ógirnd, óhreinleiki og svo framvegis,
og summa summarum (niðurstaðan):
í öllu, sem hann gjörir og lœtur ógjört,
leitar hann eigin gagns, vilja og heið-
urs framar en Guðs og nóunga síns.
Því eru öll verk hans, öll orð hans,
allar hugsanir hans, allt líf hans illt
og óguðlegt. Eigi nú Guð að starfa
og lifa í honum, verður að kœfa og
upprœta alla þessa lesti og illsku, svo
að öll verk vor, orð og líf hvílist og
leggist niður, svo að héðan af lifi
Krisfur i oss, en ekki vér, eins og Pcill
segir í Gal. 2. starfi og tali. Það verð-
ur ekki við Ijúfa og góða daga, held-
ur verður að þjarma og þjarma að
eðlinu. Þarna hefst baróttan milH
andans og holdsins; andinn aftrar
reiðinni, lystingunni og drambinu; cl
sama hóttvill holdið njóta lystisemda,
heiðurs og makinda. Um það segir
Póll í Gal. 5: ,,Þeir, sem eru Krists
Jesú, hafa krossfest holdið með ó-
stríðum þess og girndum." Síðan
koma góðu verkin: fasta, vaka oQ
vinna, sem sumir tala svo mikið um
og skrifa, þótt þeir viti hvorki upphaf
né endi ó því. Því skulum vér nú einn-
ig rœða um það.
19. Helgihaldið, — það, að vor verk
leggist niður og Guð einn starfi I oss
— gjörist ó tvo vegu, fyrst og frernsf
með vorri eigin iðkun, í öðru lagi með
iðkun og óhrifum annarra. Vor eigin
iðkun ó að fara fram og vera þannið'
að vér veitum mótspyrnu og fylgjurr1
ekki, þegar vér sjóum, að hold vorti
skilningarvit og hugsanir knýja, ein5
og vitringurinn segir: ,,FyIg eigi girnd'
um þínum," og V. Mós. 12: ,,Þú ska|f
ekki gjöra það, sem þér lízt." Her
verður maðurinn að nota daglega þ°
bœn, sem Davíð biður: „Drottinn, le'^
mig ó vegi þínum og lót mig ekki forC1
mína vegu," og margt svipað, og
ar eru þœr fólgnar í bœninni:
komi þitt ríki." Því að girndirnar erU
margar og margvíslegar, þar að auk1
82