Kirkjuritið - 01.04.1973, Qupperneq 97

ausninni (fyrirgefningunni) í trú
Sk'n/-0^ raust' sem hljómar af himni."
n r' hr eru táknaðar með tveimur lykl-
X^ÁSSm bannig að þeir mynda
lg nnQr lykillinn táknar útilokun hins
en'Uaar'ausa úr samfélagi kirkjunnar,
t , inn' að iðrun hans, játning og
u °pni honum fjársjóð Guðs fyrir-
Þe andi, náðar í Kristi (Jóh. 20,23).
essu líkir lyklar tákna einnig Pétur
jvStula (sjá Mt. 16, 19, og 18,18).
y nni9 eru lyklar þessir notaðir í tákn-
171 iskupa og páfans.
!(irl<ian
jn ai e!stu táknum kirkjunnar cr örk-
I j 'ns °9 órk Nóa barg lífi réttlátra
Guft1 atiáðinu' svo er og kirkjan tœki
Urn s œrleika til að bera menn gegn.
ej,jf ið synduga mannlíf að strönd
örk m'1 . Drottinn sjálfur minnist á
la-tur''0 ' ðá'ðP- Pátar postuli
Ur °r!< Nóa vera fyrirmyndun skírn-
taidr '■pé'-3-21-1 H«b'- ".7
Stu | UITI °ri< ^úa, sem björgun.
skj Urn er kirkjan og táknuð með
nefnt .Þv' er framkirkja kirkjuhúsa
Ur ~ S 'P kirkjuskip, en aldrei sal-
Qnn iUnc!um táknar vínviður — sem
það0'5 ^ Kriststákn — kirkjuna. Er
sem P,ÍnKum' þegar kirkjan er táknuð,
helcj ' Qmi Krists- (Jóh. 15.) Kona, sem
Una ^ 0 áá!< °9 kaleik táknar kirkj-
°vcetti^ náðarrne®ól hennar. Oft eru
að feiÁ l fin^ um kana og leitast við
ltinumCrt ,ana' en !lun stenzt allt, studd
k°nan i ,U 9iöfum Guðs. Stundum er
og nc! °9 ðer ' kendi sér kaleik
táknum 'fSprota- Súrdeig er eitt af
tákn k hennar' Mt- 13-33- Annað
13,3] þ,nnar er mustarðskorn Mt.
a er hún og sýnd sem Ijósa-
stika Mt. 5,15 og Op. 1,20. Hveitikorn
og illgresisfrœ er enn eitt tákn henn-
ar Mt. 13,25. Loks skal nefnt netið,
það var líking, sem mjög vcir notuð
í fornkirkjunni. Ýms fleiri tákn eru fyr-
ir kirkjuna af líkum rökum runnin.
Tákn úr GamlatestamenJinu
Fjöldi tákna er til varðandi Gamla-
testamentið. Varða þau persónur, frá-
sagnir, viðburði og lœrdóma. Heita
má, að allt megi skrifa ! mynclum ein-
um. Trúlegt er, að margt af því eigi
eftir að koma í dagsljósið ci hinum
nýju tímum myndanna. Engin tök eru
á að gefa yfirlit yfir al'an þann auð,
enda er það stundum flókið mál,
vegna þess að sama tákn getur haft
mismunandi merkingu eftir því hvaða
helgitákn eru með því. Mörg tákn eru
notuð bceði í Gamla- og Nýjatesta-
mentinu og oft í ólíkri merkingu t. d.
örk Nóa, sem í Gamlatestamentinu
táknar Nóa og syndaflóðið, en !
kristninni merkir hún kirkjuna. Auk
þess getur örkin merkt: hjálprœðið,
Frelsarann, skírnina, sáttmálann, ná-
lœgð Guðs og Marlu mey. Hinar mis-
munandi merkingar sama tákns má
stundum lesa út úr gerð þess og
stundum sézt hún af sambandinu við
önnur tákn. Oft flétta listamenn þessi
tákn saman, hver með slnu móti.
Hér verða aðeins nefnd nokkur al-
geng tákn Gamlatestamentisins.
S k ö p u n i n er oft táknuð mcð sex-
hyrndri stjörnu. Adam og Eva eru
m. a. táknuð með tré, sem ber einn
eða tvo ávexti. Höggormur vefur sig
um það. Stundum eru það karl og
kona. Kain og Abel eru íáknaðir
95