Kirkjuritið - 01.04.1974, Qupperneq 33

Is Ff'Sbjarnar Steinssonar bóksala í Fjörunni á Akureyri,
allt frá landnámsöld. Að vísu
0 st neyzla brenndra drykkja ekki
Vrr en undir lok miðalda. En þótt ekki
^ri um svokallaða sterka drykki að
tiT' k’- menn lag á að drekka sér
D °n°ta' SV° sem ^ornar sögur herma.
I ^ iUskaPur er geigvœnlegur hér-
held ^69ar ° 17' öld og magnast
l_|.. Ur< e^'r þvl sem á öldina líður.
tii° f 'n9iar sv°nefndir voru sízt alþýðu
dö VÍrmyndar- °9 einokunarfélögin
i u sau samvizkusamlega fyrir
v; ' a® Þiáðin þyrfti ekki við brenni-
Ve SS 0rt aá búa, þótt tíðum vœri hins
óg|ar ^or9uil á lífsnauðsynjum, að
m u "ásmundariárni, messuvíni
9 snceri".
/\rnaSri<Ur , kennimaður, Jón biskup
SOn í Skálholti; reisir fyrstur
manna kröfuna um áfengisbann á is-
landi. Fékk hann til liðs við sig í því
máli ágœtismenn ýmsa, þeirra á með-
al ekki ómerkari menn en Magnús
Gíslason, fyrsta (slendinginn, er amt-
mannsstarfi gegndi, séra Jón prófast
Halldórsson í Hítardal og Jón Þorkels-
son skólameistara. Rituðu þeir bœnar-
skrá til konungs árið 1733, þar sem
þeir lögðu til, að komið yrði á að-
flutningsbanni á brennivíni. Konungur
lét bœði þessa bœnarskrá og aðra,
er biskup sendi tveim árum síðar, sem
vind um eyru þjóta, enda hafði hinn
danski stiptamtmaður og kaupmenn
lagzt gegn tillögunum.
Það var fyrst fyrir orð Lúðvígs
Harboes, að danska stjórnin fékkst til
að gefa út tilskipun gegn ofdrykkju á
31