Kirkjuritið - 01.04.1974, Qupperneq 39

FRIÐRIK SCHRAM:
NÝ HVÍTASUNNA
í GÖMLUM KIRKJUM
e[nsa9Qr 6rU °9œtir' °9 nú naut ég
ns slíks. Sunnudagur er annadagur
asf'r ^.rest' °9 vii<an, sem var að hefj-
ag' virtist hafa upp ó nœg verkefni
Q , l°aa. En í dag var mánudagur,
stoftf ^að r°ie9a' dunciaði á skrif-
Kl .nn' minni nœr allan morguninn.
VeÝ fdur ' 9°mui föt lét ég mér líða
f tir hádegisverðinn.
eitth ^ Se9ia Þ®1" Dennis, það er
Vaðeinkennilegt á seyði í mínum
rrieg^u'. hessi einlœgi ungi maður,
sér vJan ^tagann um hálsinn tók
6,dhúTborðVSdC°9 ,h0rfði 6 mi9 yfir
bisk i .r°10' hranK sem var ungur
9est 'r^iuPrestur, var nokkuð tíður
flu Ur a heimiii okkar. Hann var ný-
r'kjan ^ ÍSJor^ur'iriandi til Banda-
Ur viS^u0^ VOr nÚ' eins 09 ég' prest'
svce§in 'shuPakirkju á Los Angeles
fcerði V mer fra 'Því'" sagði ég og
St0 mn minn aftar. Elberta, kon-
an mín, hœtti að taka af borðinu og
settist niður til að hlusta.
Frank renndi fingrunum gegnum
burstaklippt hárið og hristi höfuðið
mœddur. ,,Það eru þessi ungu hjón í
kirkjunni minni", byrjaði hann: „þau
hafa komið mér af stað ..." „Hvað
ertu eiginlega að tala um?" spurði ég.
Frank þagði andartak, yppti síðan
öxlum og sagði: „Já, en þau eru alltaf
í kirkju." Ég reyndi að bœla hláturinn.
„Hvað er nú athugavert við það?"
spurði ég. „Já, þetta hljómar líklega
kjánalega, en sjáðu til, þau hafa til-
heyrt söfnuðinum árum saman, og
þau sáust varla þangað til fyrir fimm
mánuðum. Ég varð aðstoðarprestur
við kirkjuna fyrir rúmu ári ag ég
hafði aldrei séð þau koma. Nú
koma þau á hverjum sunnudegi, og
einnig aðra daga vikunnar, ef eitt-
hvað er þá um að vera. Þau bara
koma . . . og Ijóma af ánœgju."
37