Kirkjuritið - 01.04.1974, Síða 40

„Ljóma af ánœgju í kirkjunni?" spurði
ég undrandi. „Það er furðuleg fram-
koma." „Já, en það, sem veldur mér
vandrœðum er, að þegar ég spurði
þau, hvers vegna þau vœru alltaf
svona hamingjusöm, sögðu þau: „Við
höfum verið skírð í Heilögum anda".
„Hafa þau verið HVAÐ í HVERJUM?"
spurði ég. „Það var einmitt það sama,
sem ég spurði um, þegar ég heyrði
þetta fyrst". Og Frank hélt áfram. „Og
það, sem skrítnara er, þau halda því
líka fram, að þau hafi talað tung-
um", hvað sem það nú er". „Ó-já"
sagði ég, „nú er ég farinn að skilja
hvað amar að, en af hverju að vera
að hafa áhyggjur af þessu? Það er
fullt af hálf rugluðu fólki í heiminum.
Þú skalt vera „viðbúinn" því að mœta
því hjá ykkur annað slagið. Af hverju
biður þú þau ekki að „slappa af"
eða þá bara fara eitthvað annað".
„Þannig er því ekki farið", svaraði
vinur minn. „Sjáðu til, þau koma ekk-
ert einkennilega fram. Þau hrópa ekki
upp yfir sig, eða hoppa, né hegða
sér ósœmilega, einmitt hið gagn-
stœða. Þegar maður er með þeim,
verður þeirri staðreynd ekki neitað, að
þau hafa fengiS eitthvað. Þau — þau
Ijóma eins og litlar Ijósaperur! Þau
eru einnig kœrleiksrík og hjálpa hve-
nœr sem ég bið þau. f raun og veru
þarf ég ekki einu sinni að biðja þau
— þau bjóða sig fram óbeðin! Þau
eru jafnvel farin að gefa reglulega . . .
gefa tíund til safnaðarins!"
Með þessum orðum hefst bók
prestsins Dennis Bennett's við St.
Marks biskupakirkjuna í Van Nuys í
Los Angeles. Á þennan hátt mœtti
hann fyrst því fyrirbœri í kirkjunni á
okkar dögum, sem almennt kallast:
„Náðargjafavakningin" (Charismatic
renewal). Þessi reynsla hans, þennan
dag, átti eftir að hafa afdrifaríkar af-
leiðingar. Hann fór að lesa ritninguna
með athygli og þá sérstaklega það, er
varðaði Heilagan anda og verk hans.
Árangurinn af þessum Biblíulestri varð
sá, að hann fann hve andleg fátœkt
hans var mikil, borin saman við djörf-
ung og kraft lœrisveinanna í frum-
kirkjunni. Síðar var hann staddur a
bœnastund á heimili hjóna nokkurra,
er tilheyrðu nágranna söfnuðinum-
Höfðu þau áður vitnað fyrir honum
um skírn Andans. Á þessari bcena-
stund voru hendur lagðar yfir sera
Bennett og beðið um að Heilagur andi
kœmi yfir hann. Bœnin var heyrð-
Dennis Bennett, presturinn í hinn'
virðulegu St. Marks biskupakirkju 1
Los Angeles skírðist í Heilögum anda
og fór að tala tungum eins og lœr|
sveinar Jesú á hvítasunnudag f°r,
um. Þetta kvöld hófst algjörlega ný
tímabil í lífi hans. Trúarlíf hans end-
urnýjaðist, og Guð fór að nota hann
á stórkostlegan hátt meðal safnaðar
meðlimanna. Hann fékk að sjá ma''9a
komast til lifandi trúar á Krist. Ýmsir
syndafjötrar féllu af fólki og náðar^
gjafir, sem áður voru ncer óþek m
komu fram í lífi þeirra, sem meðto u
gjöf Andans fyrir vitnisburð og fyrl1^
bœn séra Bennetts. Margir sjúkir fen9
lœkningu og niðurbrotið fólk eignu
ist nýja gleði og von. Á páska a
1960, er Séra Bennett hélt rceðu I, ,r
unni sinni, skýrði hann frá þvJ<
hann hefði öðlast skírn í Heilögui
anda og farið að tala tungum.
ir urðu sem þrumulostnir. Annar
38