Kirkjuritið - 01.04.1974, Page 52

Guðs ríki, fyrir starf þeirra, sem gefa
líf sitf til þeirrar þjónustu. Við verðum
einnig vör við að spennan vex, Mann-
kynið hefir aldrei áður kynnzt ofsókn-
um í sama mœli. Þannig er ástandið
í reynd. Fáir kristnir menn gera sér
grein fyrir því, að fleiri hafa dáið fyrir
trú sína á Jesúm Krist á síðustu 70
árum, heldur en allar aldir þar á und-
an. Ofsóknir fara vaxandi. Við feng-
um bréf fyrir skömmu frá Afganistan
með lista yfir nöfn kristinna manna
þar í landi, sem voru líflátnir fyrir að
hafa tekið trú á Krist. í mörgum lönd-
um, þar sem Islam, múhameðstrú rœð-
ur, er atburðarásin þannig: þú verður
kristinn, það kemst upp, og þú ert tek-
inn af lífi. Ofsóknir fara vaxandi í
Sovétríkjunum og víða annars staðar
í heiminum. Ef við leggjum ekki allt í
sölurnar fyrir kristniboðið og þjónust-
una í Guðs ríki, þá getur orðið nauð-
synlegt fyrir Guð að senda ofsóknirn-
ar einnig yfir Vesfurlönd, til þess að
kirkjan megi hreinsast fyrir þœr, og
þegar það verður, þá mun kirkjan
boða fagnaðarerindið. Það hafa aldr-
ei verið fleiri kristnir í Sovétríkjunum
en í dag, þrátt fyrir ofsóknir, þrátt fyr-
ir alla þá, sem hafa verið drepnir fyrir
trú sína og fangelsaðir. Án alls efa
lifum við nú hina síðustu tíma, og þá
er hið eina nauðsynlega að vera við-
búinn og vera fús að gefa líf sitt Guði
á vald, svo að hann fái notað það,
eins og hann vill.
Eftir þetta svar þitt finnst mér ég verða
að spyrja þig í lokin: Hvað er þá brýn-
ast fyrir kristna menn á okkar tímum
að gera?
Það, sem er mest aðkallandi, er að fá
olíu í lampa okkar. Það er að koma
afstöðu okkar til Guðs í eðlilegt horf,
og skilja, að það að vera kristinn er
að þekkja Guð persónulega. Lœra að
ÞEKKJA hann, eins og við lcerum að
elska hann. Þá byrjum við að halda
boðorð hans og þá verðum við hlýð-
in. Þegar hlýðnin kemur fram í líf'
okkar, þá verðum við lœrisveinar, þv'
að það, sem gerir okkur að lœrisvein-
um er hlýðnin við vilja Guðs. Þegar
við höfum lœrt að elska og hIýða
Guði, gjörumst við verkfœri, sem hann
fœr notað. Þetta er mikilvœgast í dag:
að við séum þar, sem Guð vill að við
séum, og einmitt í persónulegu samfe-
lagi við hann. Þetta hefur í för með
sér, að við verðum að gera upp a!!a
meðvitaða synd. Við verðum að kalla
það synd, sem Biblían kallar synd-
Guð les á hjörtu okkar. Framgöngarn
í hreinleika, í Ijósinu, í sannleikanum,
og þá munum við einnig koma ölla 1
lag gagnvart náunga okkar og snua
frá allri beiskju og baktali og a[Jr'
þeirri synd, sem einkennir samfélög
kristinna manna. Við verðum þesS
vegna að nota mikinn tíma með Guði,
svo að við í reynd eignumst raunveru
legt kœrleikssamfélag við hann, og þa
mun hlýðnin koma, sem eðlileg a
leiðing og síðan munum við öll segia-
„Drottinn, hér er ég, sendu mig“!
Friðrik Schram.

50