Kirkjuritið - 01.04.1974, Qupperneq 64

þjóðar, beiskur aldurtili ungra manna
og saklausra borgara, — holl upp-
rifjun þeirri kynslóð, sem óx upp við
stríðsgný og hernaðartíðindi.
Á eftir fylgdi tedrykkja og kaffi-
drykkja með gómsœtum kökum, síðan
kirkjuganga. Kirkjan í Rjúkan er svo
að segja nýtt hús, fagurt, reist úr
höggnu grjóti ó brunarústum annarrar
kirkju.
Lonning bregður á leik
Um kvöldið var snœddur hótíðlegur
mólsverður ó Raulandshóteli, en síð-
an var boðið til kvöldvöku, er heima-
menn önnuðust að nokkru. Léku þar
karlar nokkrir þjóðlega tónlist ó fiðl-
ur, og rómsterkur lýðhóskólamaður,
sem mig minnir ég hafi einhvern tíma
séð og heyrt heima í Haukadal, Eivind
0ygarden, sagði með skemmtilegum
og hugþekkum hœtti fró héraði og
héraðsbúum. Allt það tal og tónlistin
með minnti nokkuð ó íslenzka sveita-
menning, — dróst einnig nokkuð ó
langinn eins og vera ber.
Áliðið var kvölds, er só nafnkunni
biskup, dr. Per Lonning, sté í stólinn.
Kvaðst hann hafa verið beðinn að
rœða um norska kirkju í dag, — en
ekki i kvöld. Var gerður góður rómur
að þeim formóla. Þótti okkur, íslend-
ingum, sem biskupinn mundi þar
fremur njóta virðingar sinnar og vin-
sœlda en gamanseminnar. Allt um
það var þó rœðan öll heldur gaman-
söm, hœfilega blönduð stóryrðum og
spómannlegri speki, enda maðurinn
kunnur nokkuð af „kokhreysti" sinni.
Það virtist hann helzt telja til tíðinda
um norskt kristnilíf, að það stefndi nú
um þrjó farvegu í stað tveggja lengst
af óður. Taldi hann ógreining nokk-
urn upp kominn meðal rétttrúaðra
vakningamanna, sem verið hafa hvað
öflugastir í norskri kirkju undanfarna
öld.
HermaSur Krists fró Brasilíu
Að morgni fimmtudags, 23. ógúst,
flutti dr. Tor Aukrust dósent, erindi
það, er birt er í guðfrœðiþœtti þessa
heftis. Urðu um það nokkrar umrœð-
ur, enda efnið þess hóttar. Um hódegi
kom svo gestur só til mótsins, er ýms-
ir höfðu beðið með nokkurri forvitný
Camara, erkibiskup fró Brasilíu. Sa
maður hefur vakið athygli um gior'
vallan kristinn heim sakir barattu
sinnar gegn fótœkt, kúgun og rang-
lœti í landi sínu. Hafði spurzt, að
hann hefði verið tilnefndur sem verð-
ugur þegi friðarverðlauna Nobels.
Mun stjórn norska prestafélagsins
hafa vonazt til, að koma hans Þ
Noregs yrði til þess að stuðla að þvj<
að hann hlyti verðlaunin og boðið
honum til fundarins þess vegna. Aðr
ir hrepptu þó hnossið, svo sem kunn
ugt er, en þó hófu Norðmenn fjórsöfn
un fyrir erkibiskupinn og afhentu hon
um að lokum ríflegri fjórhœð en ver
launaféð.
Við síra Arngrímur vorum þ°r vl
staddir, er erkibiskupinn kom að R°u
landi með fylgdarliði sínu. Hann ®
afar smór maður vexti, fríður og g°
mannlegur og einkar lítillótur og kyrr
lótur í fasi. Var honum vel fagnað, °9
heilsaði hann hinum norrœnu brce
62