Kirkjuritið - 01.06.1974, Blaðsíða 39

Kirkjan
w
i
samfylgd
sögunnar
eftir
S|ra Sigurð Guðmundsson,
Prófast á Grenjaðarstað
^ióð vor lifir nú merkisár, háfíðaár.
, lnnist ellefu hundruð ára búsetu í
*Qndinu.
Á slíkum áfangastað, af slíkri sjón-
br œð, er þjóðin kölluð til að líta
ram og til baka, skyggnast um til
be9gja handa.
SjáIfstjórn þessarar þjóðar lýsti um
'h' skeið eins og geisli til komandi
ynslóða. Það var geisli Guðs dýrðar.
,n "Qftur þó dimmaði að", nótt marg-
l? egs Þióðarböls féll á og fár mun
afa œtlað þjóð þessari langt líf.
n- n ^rottinn vor og Guð var með í
Unttrn^r^r'nu' lét Ijós sitt skína í dimm-
n' °9 dag renna upp að nýju.
h
Guði
var falin þjóðin og þjóðar-
cj.^!Ur' ^e^ar Náðin lögfesti á Alþingi
Dr ,Un ^'ns e'na sanna Guðs i nafni
|i.t'ns vors Jesú Krists. „Ljómandi
S PQ UPP rann".
Þessi litla þjóð, sem lyfti sér á
vœngjum morgunroðans og festi sér
byggð við hið yzta haf, hefur notið
handleiðslu Drottins, raunar ekki allt-
af við nœgtabrunn náttúrugœða né i
sólskini gleðskapar, en í dásamlegri
varðveizlu gegnum margháttaða erf-
iðleika, hœttur og jafnvel hörmungar.
Þjóðin kenndi hér einangrunar, en
jafnframt með því fékk hún varðveitt
dýrmœtustu perlur sinar. Móðurmálið
góða, mjúka og ríka og bókmenntirn-
ar fornu og frœgu.
Á þrautastundum átti þjóðin hugg-
unarlind i sálmum séra Hallgríms því
að þar eru lífgrös við sárum á öllum
stigum lífsins.
Guðshönd var það vissulega, sem
leiddi þessa þjóð gegnum blitt og
strítt. — Það voru himneskar stjörnur
Guðsorðs, sem bentu huganum í hœð-
133