Kirkjuritið - 01.06.1974, Blaðsíða 11

diktsson, að þetta vœri gert I þakkar
skyni fyrir þann skerf, sem kristin
kirkja hefur lagt fram til heilla ís-
lenzku þjóSinni. „Mestu skiptir að
sjálfsögðu sú sáluhjálp, sem hún hef-
ur veitt ótal einstaklingum. En hún á
einnig sinn ómetanlega þátt í mótun
íslenzkrar menningar og þróun henn-
ar, á hverju sem hefur gengið."
Það er víst og satt, að eiginleg
þjónusta kirkjunnar er eilífs gildis og
verður ekki metin á neina ttmans vog.
En sú staðreynd rýrir ekki hitt, sem
rnetið verður á jarðlega vísu. Og það
er ekki Guðs og kirkjunnar vegna sem
bjóðin þarf að hafa opin augu gagn-
Vart slíku, heldur sín vegna sjálfrar
°9 framtíðar íslands.
Vér erum staddir í Hallgrímskirkju.
Það var draumur margra, að hún
yrði lengra komin á þessari stundu,
að hún mœtti verða nothœf og vígð á
þessu hátíðarári, þvt heldur sem 300.
árttð sr. Hallgríms ber upp á sama ár.
Það var einnig ósk og von, að sá
ðiskupsstóll, sem kirkjan var svipt
nyrðra, þegar örbirgð lands og þjóð-
ar var á neðstu mörkum, stóll Guð-
ðrands yrði reistur að nýju, að þióðin
gerði þetta í þakkar skyni fœrði Gu
Þessar þakkarfórnir á afmcelisá
þetta rœttist ekki. í þessu megum v
enn góðs btða, svo sem t fleiri efnur
Hallgrtmsminning verður hér
rnorgun. Prestastéttin heldur enc
Pjóðhátíð út af fyrir sig. En þeg
Ver horfum yfir aldirnar og hugsi.
Urn sporin, hulin og ber, spor kir
Unnar í |ff; þjóðarinnar, þá beinc
au9un að honum. Hann er ekki c
e'ns hinn viðurkenndi og dáði e
^aklingur, ekki aðeins sá prestur, si
gnœfir yfir hina. Hann er jafnframt
fulltrúi þeirra allra, þekktra og ó-
þekktra, hann er ímynd þess, sem
kirkjan var og reyndist þjóðinni. Hann
stígur t huga vorum fram fyrir tjöldin,
sem byrgja svið sögunnar. En hann
gerir það ekki í sjálfs nafni, heldur
sem vitni og fulltrúi kirkjunnar sinnar.
Hann stendur svo hátt af þvt að hún
er undirstaðan, hann sktn svo skœrt
af þvt að birtan hennar lýsir svo
fölskvalaust frá honum og um hann.
Og undirstaðan er grundvöllurinn
eini, Jesús krossfesti, birtan er endur-
Ijómi Ijóssins eina, sem er Jesús upp-
risni.
Þú miðar á hœsta tindinn, þegar þú
mœlir fjallið. Þú metur tréð eftir þeim
ávexti, sem það ber kostamestan. A
hliðstœðan hátt er horft til Hallgríms.
Hann er kirkjan í tslenzkri sögu, að
því leyti sem hana má sjá í sjónhend-
ing, í einu tákni, í fullu Ijósi.
Allt eiga þœr saman, þjóðin og
kirkjan. Kirkjan hefur ekki gengið sér.
Hún hefur hvorki verið ósnortin af
skuggum og brestum tslenzks þjóðar-
eðlis né farið varhluta af kostum kyn-
stofnsins.
íslands þjóð og íslands kirkja
eru systur báðar tvœr.
(Vald. Briem)
Ég nefndi fyrr það stóra þjóðaraf-
mceli, sem nœst er framundan, þúsund
ára afmœli íslenzkrar kristni. Þangað
fram er skemmra að Iíta en aftur til
þeirrar stundar, er lýðveldið nýja var
stofnað á íslandi. Og stor hluti ts-
lenzkra presta er á þeim aldri nú, að
þeir munu, ef að líkum fer, mega
fagna þeirri hátíð.
105