Kirkjuritið - 01.06.1974, Blaðsíða 49

tagsins. Þessar stúlkur vilja fá tilgang
°9 fyllingu í líf sitt með því að gefa
Guði ailt. Þœr yfirgáfu fyrri stöðu
Sir|a, heimili og framtíð, sem svo er
nefnd, og helguðu líf sitt algjörlega
^inum aumustu allra aumra manna.
Hvernig er hœgt að fórna þessu
óllu og gefa svo mikið? Frá þeim
de9i, sem þœr tengjast systrareglunni,
í-’ó er miklum tíma varið til þess að
Málfa systurnar í anda og lífshátt-
UrT1 reglunnar. Þetta er fagurlega
sett fram í stofnskrá. Þessi stofnskrá
er viljj Guðs, ritaður handa þeim.
-i^fnframt hinni andlegu þjálfunverða
'3cer að fara I fátœkrahverfin, því að
Vlnnan meðal hinna fátœku, og kynn-
in Qf kjörum þeirra, er hluti af reynslu-
tlfna hinnar nýju nunnu. Þetta er sér-
st<£tt fyrir þessa systrareglu, því að
hestum öðrum klausturreglum fara
'nar nýju nunnur ekki út á meðal
fólk:
s a reynslutíma. Þessi háttur er á
atður til þess að þœr verði fœrar um
skilja heitið um algjöra fórn fyrir
'na fátceku og aumustu allra manna.
þý fórn Kristi til handa, sem er í gerfi
'nna niðurbeygðu og yfirgefnu, Þœr
Verða að horfast í augu við hrjúfan
Veruleika, svo að þcer viti, hvernig lífi
eirra verður háttað. Þegar þœr vinna
e'f sitt þurfa þœr að vita, hvað það
l^1" standa augliti til auglits við
V6'St,' ^óningi hinna vesœlustu, jafn-
'24 stundir sólarhringsins sam-
* ef nauðsyn krefur. Til eru þœr,
171 ekki treysta sér til þessa, en þœr
mia9 fáar, sem hafa sagt skilið
fl' systraregluna. Þcer verða taldar á
^Qrum. Hitt er stórkostlegt, að svo
r9Qr hofa reynzt trúar allt frá upp-
hafi, þrátt fyrir hinn harða reynslu-
skóla. Þetta starf var þeim ögrun —
þœr vildu gefa allt og vildu ganga á
hólm við hina mestu erfiðleika. Þœr
verða að lifa hinu harða óbrotna lífi
til þess að duga í þessu starfi. Starfið
verður að vera þeim eins og birting
þess kœrleika, sem þœr bera til Guðs.
Það skal sýnt með því að auðsýna
hinum örbirgu kcerleika. Andi regl-
unnar birtist í því að fœra sig Guði
að fórn, í gleði, kœrleika og trausti.
Systurnar verða að vera endurskin
gleði Krists í starfi sínu, öðruvísi er
ekki hœgt að þola áreynslu þess. Sé
starfið aðeins nytsamt, en fœrir enga
gleði þeim, sem inna það af höndum,
munu hinir aumu vesalingar aldrei
heyra kall Guðs um að koma til hans.
Þeir verða að fá vissu um kcerleika
systranna til þeirra. í þessu starfi dug-
ir ekki hryggðarsvipur né hryggðarfas,
það veldur aðeins auknum einmana-
leik og vesöld meðal þessa hrjáða
fólks. Þetta fólk skortir ekki svo mjög
efnislega hluti, heldur það, sem syst-
urnar veita þeim: umhyggju.
Móðir Teresa segir það reynslu sína
í þau tuttugu ár, sem systurnar hafi
starfað, að hinn versti sjúkdómur sé
sá, að finna sig umhyggjulausan og
afrœktan. Lyf eru til núorðið við
holdsveiki, berklum og mörgum öðr-
um sjúkleika, en lyf gegn einmana-
leika og vitundinni um að vera yfir-
gefinn af öllum er ekkert til, nema
fórnandi og fúsar hendur og kœrleiks-
rlkt hjarta, sem lýtur niður og ber um-
hyggju fyrir þeim, sem þessa þarfn-
ast, eins og þeir vceru Kristur (sbr.
Matt. 25).
143