Kirkjuritið - 01.09.1974, Síða 19

Qr sérstakar óskir eða brýningar til
alrnennings þess vegna-
iskup: Það er hiklaust óhœtt að full-
^r®Q, að Biblíufélagið er hið mikil-
Vcegasta starfstœki, sem kirkjan hef-
Ur' er ómetanleg gjöf kirkjunni til
handa.
Eg þœr óskir í því sambandi, að
Prestar og aðrir kristnir menn í land-
'nu gefi þessu félagi meiri gaum. Það
e ur óneitanlega eflzt verulega ó
Uridanförnum órum. Tiltölulega
jj ammt er síðan. að það var opnað
Vrir almenningi. Það var lokað félag
engst af. Félagar voru ekki aðrir
en
arfél
Prestar. Það var eins konar stétt-
ag með sérverkefnum. Nú
. o "icu 5(51 Kt?IMUm. INU ef
f'öl °^um °9 Þarf vera
, afelag, þarf raunverulega að vera
s abarn hvers safnaðar um sig og
ve ijUnnar ' heild. Það hefur svo brýn
er efni og svo stóru hlutverki að
asf9110 °9 mar9t:>œttu, það þarfn-
f . a^ilóar og stuðnings, óhuga og
skih œna a^ra t-)e'rra manna, sem
. 1°, hvað Biblían er óhjókvœmileg
í lífi kirkjunnar.
isl 9,a^ aul<' er þess að gœta, að
kjS*i a Biblíufélagið er grein ó al-
alh--i9Urn me'^i- Pað er þótttakandi í
, Pl°oasamthkik:kk,.rii_______
þau
asamtökum biblíufélaga, og
eru Sarnta^ vinna risavaxið starf. Það
Qr ^estu kristniboðssamtök sögunn-
5te , ^ baróttan í heiminum í dag
^ort^R-u8 verule9u leyti unn það/
áhrif Blb'lan nœr að halda sínum
þióða"71 °9 au^a s'n áhrif meðal
við nna' ' þeirri baráttu stöndum
veq rnanr|le9a skoðað höllum fœti,
'nni f-| 6Ss bvað mannfólkinu á jörð-
1° 9ar ört, hvað lœsu fólki fjölg-
Geir Vidalín, biskup, fyrsti forseti Hins íslenzka
Biblíufélags.
ar ört og hvað samkeppnin er gífur-
lega mikil við annað lesefni. Við
dreifingu á öðru lesefni, misjöfnu, eru
ótakmarkaðir fjármunir í boði. Þar á
ég við pólitísk áróðursrit og sorprit,
sem eru gróðavœnleg söluvara.
Þarna er verkefni, sem hlýtur að
höfða til hvers einasta manns, sem
hefur snefil af skilningi á því, hvaða
erindi vitnisburður og boðskapur Bibl-
íunnar á við heiminn í heild. Og við
íslendingar höfum verið í þeirri að-
stöðu að eiga Guðs orð á okkar móð-
urmáli um aldir. Fjöldi þjóða á það
ekki enn í sínu móðurmáli. Árlega
bœtast við nýjar tungur, sem skapast
sem ritmál með því, að menn, brenn-
andi í andanum, gera þýðingar á Ritn-
ingartextum, einstökum bókum Ritn-
209