Kirkjuritið - 01.09.1974, Blaðsíða 22

Biskup: Það vona ég. Og ég veit það
með vissu, að framan af var mjög al-
mennt og mjög rœkilega hlustað á
lestur Passíusálmanna. Maður -varð
var við það með ýmsu móti. Það get-
ur verið, að heyrn manna hafi eitt-
hvað sljófgazt í seinni tíð og útvarpið
hafi þokað í skuggann vegna sjón-
varpsins. Þó þykist ég verða þess
var, að enn sé mikið á þefta hlustað.
Könnun um það liggur ekki fyrir frem-
ur en á ýmsum öðrum sviðum, en mér
kœmi það ekki á óvart, þótt þessi lest-
ur hefði haft óvanalega áheyrn. Enda
hefur hann margoft verið mjög eftir-
minnilegur.
Ég hef mér til mikillar ánœgju einn-
ig haft nokkur afskipti af útgáfu
Passíusálmanna, og er nú einmitt að
leggja síðustu hönd að tveim útgáfum
þeirra á útlendum málum, sem verið
er að prenta hér. Önnur er þýzk, hin
ungversk. Ég vona fastlega, að þessar
bœkur komi út fyrir ártíð Hallgríms,
síðla í þessum mánuði.
Hallgrímskirkja gefur þessar þýð-
ingar úf, en til þessara útgáfna hefur
verið aflað styrktarfjár erlendis og
innanlands. Til þýzku útgáfunnar
hafa vinir þýðandans, íslenzkir, skot-
ið saman allmiklu fé. Til ungversku
útgáfunnar hafa vinir þýðandans er-
lendis einnig skotið saman nokkru fé,
þótt það nœgi ekki nœrri til útgáfunn-
ar. Auk þess gaf Hallgrímssöfnuður út
enska þýðingu fyrir nokkrum árum.
Spyrjandi: Er nokkuð frá þýðendum
að segja?
Biskup: Sá sem þýddi á þýzku, var
prestur og hét Wilhelm Klose. Hann
var íslandsvinur mikill, skáldmœltur
maður, hafði mikinn áhuga á Norð-
urlöndum og þar með á íslandi, þ°
að kynni hans af íslandi vceru tak-
mörkuð framan af. Svo komst hann
í kynni við íslendinga. Ásgeir L. Jóns-
son, vatnsvirkjafrœðingur, dvaldist hja
honum alllengi á námsárum í Þýzka-
landi, og hann mun fyrstur mannö
hafa komið honum í bein kynni við
Passíusálmana og Hallgrím. Eiríkur
Ormsson var lika góðvinur hans. Og
svo komst hann hingað til íslands,
Wilhelm þessi Klose, 1929 má ég
segja. Hann komst þá að Saurbœ og
kynntist landi og þjóð, og upp ur
því fór hann að fást við að þýð°
Passíusálmana. Þeirri þýðingu var
lokið rétt fyrir stríð, og með styrjöld-
inni hurfu auðvitað möguleikar á þvl
að gefa verkið út. Handritið lá síðan
hálfgleymt, en komst í mínar hendur
fyrir nokkrum árum. Svo var það fyr
ir atbeina þeirra Ásgeirs L. Jónssonar
og Eiríks Ormssonar einkanlega, a
fœrt þótti að ráðast í þessa útgá u
núna.
Lajos Ordass er svo sá, sem þýrt
hefur verkið á ungversku. Hann
ungverskur biskup og, var sviptur ern
bœtti fyrir mörgum árum af stjorn
arvöldum landsins, um algjört sa
leysi að okkar dómi, sem þekkjum Þ
hans utan Ungverjalands. Hann ha
á námsárum sínum dvalizt í Svipl ■
Hann skilur Norðurlandamál vel, e
eftir að hann var sviptur embœtti ^
kominn í stofufangelsi, þá fór áan
að leifast við að nema íslenzku. Hverí^
ig hann hefur farið að því að nel^
hana til hlítar, það er mér hulm r° n
gáta. En það er staðreynd, að lð ^
hefur gert það, hann skilur hana
212