Kirkjuritið - 01.09.1974, Qupperneq 61

fiarri, að hann beitti mcelskubrögðum
ne öðrum töfrum, enda hógvœr mað-
Ur °g hlédrœgur að gerð. Rómsterkur
Var hann ekki, heldur hafði hann
remur þýða rödd og, var í henni dólít-
^ ^restur eða klökkvi, Kenni ngin var
Vggð ó Ritningunni einni, en mikil
aherzla lögð á afturhvarf og trú.
annig [3ar þQU höfuðeinkenni,
er enn setja svip ó kristnilíf í Noregi:
,lnn sérstœða, en farsœla samruna
retttrúnaðar og heittrúar.
^akningin, er hófst meðal stúd-
enta, hafði vonum bróðar óhrif meðal
Presta víðs vegar um landið. Síðan
reiddust óhrifin fró þeim út meðal
a naðanna Gísli Johnson var svo
■ e<^rcegur eða öllu heldur óframfœr-
hann veigraði sér við
sv fyrir almenningi- Þó fór
f °' vir|ir hans og lœrisveinar
$kn9u ^ann til þess. Tók hann þó að
u ^rQ einstök rit Biblíunnar ó almenn-
se sami<onnum, halda bibliulestra,
Hm allað er. Áhrifin urðu söm og í
0 S ^anum. Fólk þyrptisf að honum,
|^raf • ennin9 hans var gœdd þeim
da ft1, S6m vai<ti soferidur og lífgaði
þv( ^taða hans við Hóskólann olli
Se ' ? kann nóði jafnt eyrum lcerðra
ÁAikT'kra, ríkra sem fátœkra.
höfg' ar VQkningarog trúarhrœringar
hlut ^ V'SU ^ari® um iandið fyrri
Q. aidarinnar, áður en Gísli John-
n kom til
starfs Hr
sögu. Þar gœtti einkum
var f - au9es °g vina hans, sem fyrr
alme^ Sa9k ^n aidrei fyrri hafði svo
lancjign truarvakning farið um gervallt
Gis|a S?m Þessi, er hófst með starfi
laust f>rafessors. Því er talið, og efa-
með réttu, að varla hafi uppi
verið í Noregi annar maður, er meiri
áhrif hafi haft á trú og líf þjóðar sinn-
ar og samtíðar en hann. Það er þá
helzt, að áhrif Hans N. Hauges verði
talin varanlegri. Eru áhrif beggja enn
mjög svo augljós hverjum framandi
manni, er kemur til landsins. En að
sjálfsögðu ber að hafa í huga, að
menn eru einungis verkfœri og þjón-
ar, því að einn er sá, er kallar og
sendir. Hans er valdið og honum ber
dýrðin á himni og jörðu.
Gísli Johnson hélt virðing sinni og
höfðingdómi til dauðadags, svo að
við lá, að sagt yrði um hann eins og
Gissur biskup, að svo vildi hver mað-
ur sitja og standa sem hann bauð.
Snilld hans sem kennara eða prédik-
ara mun þó sízt hafa legið í augum
uppi, er hann tók að reskjast. En trú
hans og sannfœring var söm. Nokkr-
um vandkvœðum olli það, sjálfum
honum og lœrisveinum hans, að hann
tók aldrei prestsvígslu. Var hann þó
trúr og hollur þjóðkirkjumaður alla
tíð, og virti til hlítar embœtti kirkj-
unnar, en hins vegar var honum Ijóst,
hvers virði prédikun og starf leik-
manna var og verða mundi fyrir
kristnilíf í landinu. Varla verður það
því talin hans sök, að helzt til langt
virðist stundum milli norskra presta
og kristinna leiðtoga meðal leik-
manna.
Gísli Johnson andaðist 17. júlí
1894. Var hann síðast að því spurður,
hvort hann héldi fast við trúna á frið-
þœginguna fyrir blóð Krists, og svar-
aði hann þá: ,,Já, vissulega." — Þau
urðu síðust orð hans. Skal hér lokið
sögu hans og þeirra frœnda.
251