Kirkjuritið - 01.09.1974, Blaðsíða 73

In9arnefnd Hallgrímskirkju í Saurbœ
^9 atti þar sœti( unz kirkjunni var lok-
' °9 bún vígð tveimur órum síðar,
e^a hinn 28. júlí 1957, Það er ekki
1 rncelt, að sú andrá, er hann var kos-
mn ' ^yggingarnefndina, hafi verið
ITlesta hamingjustundin í sögu þess
^e9lega Guðs húss. Þá bœttist í hóp
,eirra ógœtu manna, er þar voru fyrir,
e6ssi m'kli eldhugi og áhugamaður,
J, °®rum var úrrœðabetri og bar með
^er kyndil kcerleika og trúar; vonar og
larfsýnj, j-,var sem Sp0r|n |águ.
v .*ft' ^att' mjög vœnt um að hafa
^er' valinn í byggingarnefnd kirkj-
^nr|ar og fá að vinna að fegrun
^ennar og uppbyggingu. Hann lét oft
Q ° Ummœlt, að það vœri ánœgjuleg-
starhð, er hann hefði haft með
n°ndum um dagana.
oftur Bjarnason unni og vann Hall-
í Saurbœ af heitu og trú-
vj|. iarta- heilum hug og göfugum
hö^H me^ fórnfúsum, gjöfulum
eða Um ^ ilinztu stundar. Engan vin
betrj StU^nin9smann hefur kirkjan átt
hefu traustari en hann. Enginn
leik ^ S^nt kirkjunni eins mikinn kœr-
Þeirr °p./arn eins og hann. Gjafir
sern^i iananna og þeirra fyrirtœkja,
veitt' forstöðu, til Hall-
að ; 'r iU ' ^aurbce, eru svo miklar
rná t°|tUm,a9 9œðum, að til fádœma
rninnl10, ' kristnisögu íslands, að
itirium '°St' a s'^ar' timum. hað er
en n Þi?tna ilaiivin' meira að þakka
Og ° rum oðrum hvilíkt listaverk
V6kurerUun^ari:>r^i kirkjan er og sem
hana °9 Qðdáun allra, sem í
lendr^, 0ma' iQfnt innlendra sem út-
ara manna.
Meðal
hinna
miklu gjafa eru tveir
af myndgluggum kirkjunnar, sem þau
hjónin gáfu, og altaristaflan, sem
Hvalveiðifélagið gaf fyrir forgöngu
Lofts. En eins og kunnugt er( er altar-
istaflan eitt fegursta og sérstœðasta
listaverk hér á landi. Og mér finnst,
að þessi listaverk vitni með sérstök-
um hœtti um trú og Iífsviðhorf hins
látna sœmdarmanns og kirkjuvinar.
Loftur Bjarnason mat séra Hallgrím
meira en nokkurn annan, og enga bók
þótti honum eins vœnt um og Passíu-
sálmana, sem höfðu gefið honum svo
mikið og traust veganesti. Aldrei fór
hann svo í ferðalag, að hann hefði
ekki Passíusálmana með sér. Með þá
að öruggri fylgd var lífsferð hans öll
svo hamingjusöm og árangursrík,
björt og fögur. Með Passíusálmana i
för komsf hann jafnan heill í höfn og
í áfangastað.
Saga Lofts Bjarnasonar er ham-
ingjusaga. Hann var hamingjumaður,
bœði í einkalífi, atvinnulífi og félags-
lífi. Stœrstan þáttinn í hamingju hans
átti hin mikilhœfa eiginkona hans,
frú Sólveig Ingibjörg Sveinbjarnar-
dóttir frá fsafirði, og börn þeirra tvö,
Birna og Kristján. Þau hjónin giftust
hinn 11. maí árið 1939. Frú Sólveig
stóð fast við hlið manns slns og studdi
störf hans og áhugamál með ráðum
og dáð. Þau áttu fallegt og myndar-
legt menningarheimili og voru með
afbrigðum gestrisin. Loftur var óvenju
vinsœll maður, vinmargur og vinfast-
ur og átti fjölda góðra vina, bœði hér-
lendis og erlendis.
Loftur umgekkst aðra menn eins og
jafningja og brœður, enda var hann
með öllu yfirlcetislaus. Hann var í senn
alþýðlegur höfðingi og auðmjúkt göf-
263