Kirkjuritið - 01.09.1974, Side 77

og
StrQx og eitfhvað kemur fyrir, leiðin-
eða vont, þá eiga þeir ákaflega
a9t. Svo þið skiljið þetta betur, œtla
e9 að segja ykkur sögu frá Konsó."
Nú fór hvorki betur né verr en svo,
o formáli þessi tók að bögglast fyrir
rl°sti einhverrar barnatímanefndar
® a einhvers ,,ráðs", sem að lokum
ar>naði flutning hans. Þegar um
essi atvik spunnust nokkur blaða-
r' / komu fram rök „ráðsins
v°ru þau þessi:
Orðalagið, einkum í formálan-
teHum við villandi, þar sem það
^_e Ur_tH kynna, að fátcekt og fáfrœði
þ°ns°^Ua sé að rekja til trúarbragða
l^^2. Þá teljum við einnig villandi að
l iiggja, að erfiðara sé fyrir
lngja að mœta erfiðleikum en þá,
Sem trua á Jesúm Krist.
|e ' ðarn eru öðrum fremur móttœki-
á h ahritum (Sic.J. Að okkar dómi,
Qg Vl etni/ sem cetlað er börnum, ekki
bcefVera byg9t a órökstuddum stað-
'ngum né vera villandi um menn
þet, l"naietn'- Sérstaklega ber að hafa
fra ” 1 hu9a/ þegar fjallað er um
hcetf011^' °9 kynþcetti, lifnaðar-
trún ' ?1Clnna' stiarnmálaskoðanir og
M'k I afnir.og tróarbrögð."
e'nku ' T Sa vizha °9 vei uti látin,
eiqa mú .^6901" t°ess er gcett, að hér
hUa 8 ' hiut máli sérmenntaðir
né tr/nbafrœðingar/ sagnfrœðingar
arar Qr ra9ðafrœðingar, heldur leik-
þvaS°^ ansl<ennarar með meiru. En
h°ðunUíTl ' einu h°ggi er kristin
rnannk0^ nœrri tuttu9u alda reynsla
Qð ór''I.nS avaxtum hennar orðin
ingu studdri og villandi staðhcef-
Hvernig skyldi annars standa á því,
að menntun, mannúð og velmegun
virðast hvergi ná meiri né betri þroska
og ve::ti en meðal kristinna þjóða.
Eða er þar einungis sjónhverfing?
ÞjóShátíð, — forsjónin og fínir menn
Nú hefur enn verið haldin þjóðhátíð
á Þingvöllum og þótti takast vel. Guð,
sem margir stjórnmálamenn og aðrir
fínir menn kalla helzt forsjónina til
þess að vera ekki of berorðir, gaf
fagran og blíðan dag. Fólk virtist
furðu samhuga og bar í fasi og fótum
lotningu fyrir hinum forna stað. Margt
hefur að vísu breytzt og farið úr bönd-
um á síðustu áratugum. Þeir, sem
nœstir voru pöllum og rœðustóli, risu
að sjálfsögðu á fœtur og tóku ofan,
þegar þjóðsöngurinn var sunginn, en
fólk, sem var á ferli heldur fjœr, fór
sínu fram. Löggœzlumönnum þótti
ekki einu sinni taka því að bera hönd
að húfu. Mátti þó hver maður heyra,
hvað fram fór. — Slíkt hefði þótt með
ólíkindum árið 1944.
Þegar á allt er litið, er trúlegt, að
hátíðahöld þessa árs verði þjóðinni
holl hugvekja. Það er einnig mikið
gleði og þakkarefni þeim, sem unna
íslenzkri kristni, að svo virðist sem enn
verði með engu móti gerður skilnað-
ur kristinnar trúar og þjóðrcekni hjá
íslendingum. Þótt ekki sé mikið af
látið, má fullyrða, að hvergi hafi þjóð-
in betur né fremur minnzt ellefu alda
afmœlis sins en í kirkjum sínum. Krist-
in menning er runnin henni í merg og
blóð, enda verður œ Ijósara, því betur
sem þjóðin rýnir í fortíð sína og sögu,
267