Kirkjuritið - 01.09.1974, Qupperneq 97

"^ver, sem grundvallar skírnina ó
j^u þess, sem skíra ó (en ekki náð
u®s), getur engan skírt." Sá sem
s írður er, getur heldur ekki verið viss
Urri trú sína. „Hvenœr sem er getur
^iöfullinn látið mig efast um það
0rt trú mln, sem ég grundvallaði
s 'rnina á, hafi verið rétt, hin sanna
ru' ^ar með efast ég um gildi skírnar-
'nnar
°9 verð alltaf óviss um sálu-
Málpina."
°®ru lagi segir hann, að sé
lrt á grundvelli trúar sé sklrnin
9erf lögmálsverki. Skírnarháttur
nrskírenda sé því ekkert annað
Verkaréttlœting. Þeir tala um trú,
n ie9gja raunverulega áherzlu á
nnanns'ns og getu. Þeir neita því,
6inS 'rn $é farvegur náðar Guðs, sem
l 9etur gert manninn heilagan. Þeir
u ./ a móti „reyna að gera sig
'^a9a ' áður en þeir eru skírðir.
ar , 6r.^^99ir þessar röksemdir sín-
Unna ' ° s^°^unum rómversku kirkj-
r um sakramentin, þar sem
Qmentin eru nœg I sjálfu sér, jafn-
sakr,
vel án trúar, heldur byggir hann þœr
á sakramentinu sjálfu. „Það er rétt",
segir hann, „að við eigum að trúa,
þegar við erum skírð. En við eigum
ekki að hljóta sklrn vegna þess að
við trúum."
Sklrnin er ávallt algjör, ekkert vant-
ar á hana. En alltaf vantar eitthvað
á trúna. Trúin verður aldrei fullkomin,
svo lengi sem við lifum. Þegar mað-
urinn lœtur skíra sig I annað skipti,
hafnar hann þeirri sklrn, sem hann
var skírður I bernsku. Hann er þá einn-
ig kominn yfir frá réttlœtingu af trú
til réttlœtingar af verkum.
í umrœðum um fráfall Galata-
manna frá réttlœtingu af trú segir
Lúther: „Við Þjóðverjar erum og verð-
um sannir Galatamenn, þ. e. meist-
arasmíð djöfulsins. Djöfullinn gat ekki
þolað, að Þjóðverjar sœju Krist I fagn-
aðarerindinu, þ. e. réttlœtingu af trú.
Þess vegna sendi hann endursklrend-
urna.
Síra Valgeir ÁstráSsson tók saman.
287