Kirkjuritið - 01.06.1976, Side 68

Kirkjuritið - 01.06.1976, Side 68
sömuleiðis aðgreind frá öllum trúar- legum fyrirbærum, sem — þótt þau virðist saklaus við fyrstu sýn — ganga út frá öðrum grundvelli eða stefna til annarrar áttar en kristin trúarjátning og breytni. Jákvætt táknar þetta, að kristin trú ásamt öðrum trúarbrögðum og mynd- um trúarbragða viðurkennir meiri dýpt í veruleikann en nútíma rökhyggja, efnishyggja eða pólitískar stefnur við- urkenna. Ásamt játendum annarra trúarbragða halda kristnir menn fram kröfu þess dýpri raunveruleika í fullri meðvitund um það, að túlkun hans er ólík meðal hinna mismunandi trúar- bragða. Af sanngirni til annarra trúarbragða og með rökum eigin trúar afneita kristnir menn sérhverri tilraun til að breiða yfir þann mismun og mótmæla tilraunum ýmissa heimspekiskóla og hulduhyggju nútímans til að mynda sameiginlegan kjarna úr öllum trúar- brögðum. Kristnir menn meta jákvætt tilraunir vísinda til að kanna og skýra trúarleg fyrirbæri, en þeir áskilja sér rétt til að meta þau sjálfir og skýringar vísind- anna á þeim út frá forsendum eigin trúar. Út frá forsendum eigin trúar mót- mæla kristnir menn, þegar slíkar kann- anir eru sagðar stundaðar í þeim til- gangi að leita samfélags við eitthvað dularfullt eða óþekkt, því að kristnir menn játa, að Guð hafi leitað samfé- lags við oss í syni sínum Jesú Kristi, og að hann leiði oss í honum til sam- félags við sig (sbr. Kól. 1.9—23; 2.6— 23; 3.1—17). 146 3.2. Afstaða til spiritisma 3.2.1. HvaS er spiritismi? Spiritismi (andatrú) er sú hyggja eða trú, er álítur mögulegt að leita sam- bands við anda framliðinna. Orðið tekur og til iðkana af því tagi. Sjálft orðið spiritismi er nýtt af nálinni, en fyrirbærið er gamalt og vel þekkt meðal heiðinna þjóða. Necromantia (að leita frétta af framliðnum) er heiti hins forna og vel þekkta spiritisma (ELC III, s. 2248—49). Necromantia var alþekkt meðal ná- grannaþjóða ísrael, og víða í Gamla testamentinu eru þess háttar iðkanir bannaðar, um leið og israelsmönnum er bannað að leggja stund á hvers konar mynd heiðins átrúnaðar (III- Mós. 19—20 einkum 19.26,31 °9 20.6,26; V. Mós. 18.9—14). Nýja testa- mentið getur hvergi necromantia bein- línis, en víða eru kristnir menn í Nýja testamentinu varaðir við að blanda heiðinni guðsdýrkun saman við kristna játningu og breytni. Og eitt atriði heið- innar guðsdýrkunar á tímum Nýja testamentisins var necromantia. Kirkjan reyndi hvað hún gat halda aftur af því, að atriði úr heið- inni guðsdýrkun brytust út á yfirborðið með þjóðum, er hún reyndi að móta anda Jesús Krists. Það gerði hún ekki fyrst og fremst með neikvæðum bönn- um, heldur og með jákvæðum leiS' beiningum, er grundvölluðust á Þvl’ að Kristur er sá, sem sigrað hefnr dauðann og djöfulinn. Líf hinna kristnn skal leiðast af því, að Kristur fái mð*' að öll svæði mannlífsins. Ef honum er haldið burtu frá e-u svæði, þá magnaSÍ þar andstæðingur hans. i

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.