Kirkjuritið - 01.12.1976, Síða 22

lagt af þeirri snilli, sem kunn er af
þýöingu játninga Ágústins.
Þá kemur þjónusta orösins. Ekki
hefi ég kannað textaraðirnar en ætla
þó að þær séu að mestu hinar sömu
og verið hafa hér í fyrri handbókum.
Þó er þar ein nýjung merk. Hún er sú
að gert er ráð fyrir lesningum úr
Gamlatestamentinu. Þó er sá galli á,
að þeim virðist ekki ætlaður annar
staður en að víkja pistli úr vegi fyrir
þeim. Sjálfsagt er að gefa þeim rúm á
sínum fyrri stað þ. e. á undan pistli.
Þessar lesningar voru lagðar niður í
vestur kirkjunni á sjöttu öld af ástæð-
um, sem ekki eru kunnar. Þó hafa
þær haldist allt til þessa í Mílanó og
sumstaðar á Spáni. Orþódoxa kirkjan
hefur aldrei lagt þær niður. Nú hefur
rómverska kirkjan tekið þær upp að
nýju og flestar lútherskar kirkjur eru
að gera hið sama. Auðvitað má ekki
fórna pistlunum fyrir þær enda óþarfi
því að síst ætti að gera ritningarlestr-
um lægra undir höfði í messunni en
orðið er. Setja mætti sálmavers milli
þeirra og pistilsins eða setja þar hina
fornu pallasöngva, sem þar voru áður
og allir eru ritningarstaðir. Þeim var
skeytt framan við hallelújaversið þegar
þessar lesningar féllu niður. Síðan
kæmi hallelújaversið eftir pistilinn, sem
inngangur að guðspjallinu eins og áð-
ur var.
Eftir guðspjallið er gert ráð fyrir trú-
arjátningu eins og almennt viðgengst,
þó er sú nýjung innleidd að hún geti
verið eftir predikun, sem sennilega er
hennar upprunalegi staður. Ágætt er
að hafa slíkan sveigjanleika í fyrirmæl-
um, hvar sem því verður við komið. I
þriðju grein trúarjátningarinnarer mjög
260
óskiljanleg textabreyting, sem ekki
verður rædd fyrr en höfundur hefur
lagt fram rök sín fyrir henni.
Að loknum sálmi eftir predikun er
Almenn kirkjubæn. Fjögur mismunandi
form eru gefin og er það vel. Nauð-
synlegt er að þessi liður fái rýmri sess
í messunni en verið hefur.
Eftir bænirnar er gert ráð fyrir sálmi
og síðan hefst sakramentissöngurinn
með venjulegum hætti. Gert er ráð
fyrir sjö mismunandi prefasíum fyrir
ýmsa hluta kirkjuársins. Þannig er þró-
unin hin sama hér og í öðrum kirkjum,
hvað þetta snertir. Hér eru sumpart
hinar fornu og sumpart aðrar, en varla
taka þær fram því, sem áður hafði
tíðkast. Sumar breytingar sýnast varla
til bóta en það er að nokkru smekks-
atriði og ekki ástæða til að ræða það
á þessu stigi.
Síðan kemur Sanctus með venju-
legum hætti og síðan helgunarbaen-
Eru þær tvær. Hin síðari er að formi
til nær hinu klassiska.
í síðari bæninni er breyting gerð a
innsetningarorðunum frá því sem hér
hefur tíðkast. í innsetningarorðum síð'
ari bænarinnar segir: ,,------— tók
hann brauðið, gjörði þakkir, blessaði
það og gaf o. s. frv.“ og síðan segir;
,,---------tók hann kaleikinn, gjörð|
þakkir, blessaði hann og gaf o. s. frV-
Hér er ruglað saman tveimur text-
um og úr verður slæm villa. Mt. °9
Mk. segja: ,,tók Jesús (hann) brauð,
blessaði og braut það“, en Lk. segir'
,,-------hann tók brauð, gjörði þakkir
braut það og gaf þeim o. s. frv.“- ^
segja báðir textar nákvæmlega h'
sama. Borðbænir Gyðinga hétu bless'
anir, af því að þær byrjuðu á orðua