Kirkjuritið - 01.12.1976, Qupperneq 53

kennaraskólavíðsýnið væri í þessu
skrifi Hagalíns. Það er slæm umsögn,
ef sönn reynist. Gjarna vildi sá, er
Þefta ritar, hafa hærri hugmyndir um
Það víðsýni. En hvað er um að tala,
Þegar heiðursmenn fara að hlaupa út-
undan sér í andlegri heift og formyrkv-
uðum hroka? Eiginlega kemur ekki
ar>nað sambærilegt í hugann en mað-
urinn, sem gekk í musterið til að þakka
Guði fyrir, að hann væri betri en aðrir
nienn.
En síra Hallgrímur segir: ,,Sá dauði
^efur sinn dóm með sér, hver helzt
hann er, sem bezt haf gát á sjálfum
þér.“
Þeir háfleygu fuglar
Pál' Postuli varar menn við að draga
sJálfa sig á tálar. Hann segir: ,,Ef
n°kkur hyggst vera vitur yðar á meðal
' þessum heimi, hann verði heimskur,
'' þess að hann verði vitur.“ I. Kor.
3,18.
Skyldu þau orð ekki eiga við um
ðuðfræðileg vísindi? Hvað annað
tremur?
Samt kemur það æ á ný yfir beztu
^enn að vilja fljúga hátt og þá helzt
0 rum fuglum hærra, freista þess að
f °®a öll ríki veraldarinnar og dýrð
eirra úr háloftunum, ráða allar gátur
9 fá litið niður á allt og alla. Að
jalfsögðu er þetta hroki og heimska,
t° er þó vorkunnarmál. Hvað er það
J d' annað en formyrkvaður hroki,
^egar guðfræðingur stærir sig af því
^era fjarlægjast guðfræðina?
Sea væri sagt um þifreiðarstjóra,
111 Vaer' sv° slyngur orðinn, að hann
þættist ekki þurfa að nota stýri eða
gírstöng, ellegar flugstjóra, sem ekki
vildi hlusta á leiðbeiningar úr flugturn-
um? Jesús ræddi um blinda leiðtoga
er steyptust sjálfir í gryfjur og drægju
aðra blinda með sér. En hvað er prest-
ur, sem tekur að sér þjónustu í kristn-
um söfnuði, og telur sig ekki þurfa að
fara eftir neinu í boðun sinni öðru en
eigin geðþótta, þykist vita allt betur
um kristinn dóm en heimildir herma
eftir Kristi og frumvottum, þykist þess
um kominn að telja kristinn dóm óíull-
kominn og vanþroska? Hvað er hann
þá sjálfur? Væntanlega fullkominn og
fullþroska — eða hvað?
Hvað sem því líöur, þá virðist aug-
ijóst, að sjálfum sér samkvæmur sé
hann ekki. Væri hann það, hlyti hann
þá ekki að afsala sér embætti í kristn-
um söfnuði, skila aftur launum, er
hann hefði ranglega tekið fyrir að
boða kristna kenningu og segja sem
svo: ,,Ég get tæpast talizt verðugur
trúnaðarmaður hinnar hefðbundnu,
kristnu kirkju. Ég kýs fremur að ílyíja
erindi mitt í eigin nafni og á eigin
ábyrgð.“? Telji kennimaður kirkju-
kenningarnar og boðskap Nýja testa-
mentisins byggjast að miklu leyti á
blekkingum og lífslygi, getur honum
varla farizt á annan veg.
Hinu er aftur á móti erfitt að trúa,
að menn, sem hlotið hafa eitthvert
kristið uppeldi og snefil af guðfræði-
menntun, geti starfað árum saman að
kristinni tilbeiðslu, Iestri guðspjalla-
texta og boðun samkvæmt þeim án
þess þeir komi nokkru sinni auga á
það, sem er kjarni í allri Biblíunni,
andstæðurnar, sem hrópa í blóði
Abels og blóði Krists, og fagnaðarer-
291