Kirkjuritið - 01.12.1977, Qupperneq 31

Seinna fengum við svo gaseldavél.
SVona var nú lífið í Palestínu þá.
^erðum að teikna ærlegan skóla
^ve mörg urðu börnin hjá ykkur, á
me°an stríðið stóð?
^ þau hafa verið um 24.
__®einna urðu þau svo enn fleiri?
að' h be9ar húsrýmið jókst, fjölg-
bju eirT1’ °9 bau ur®u ioi<s um 50, sem
skó99u bia °kkur. Við héldum síðan
en y3Jyrir bau- i3ar voru fjórir bekkir,
byrj ' böfðum tvo og tvo saman. Við
serr,U hUm skolann ' gömlum bragga,
sjg u rezk' herinn hafði skilið eftir
þakiSann var kominn til ára sinna, og
gera v elt ei<i<i vatni. Við reyndum að
vetrg 1 ba® a hverju sumri, en þegar
fór age9ni5 for dynja á því, þá
ag vih 13101,13 á skólaborðunum, svo
aði be Ur^Urn færa bau *''■ ^9 skrif-
fá ag 'm Finnlands og sótti um að
k. nokk^9^3 si<oiahús eða a. m.
rneettUrTirar Stofur' Svarið var, að við
Og a by99ja eina eða tvær stofur.
'n9ur fr°r ^ arl<'tei<ts- Hann var Gyð-
^vort þ3 Þ^zi<aiandi. Ég spurði hann,
oi<kur unn Vilci' teii<na viðbótina fyrir
ab teiknann svaraöi, að hann væri fús
vildurn f’ Sn ekk' a ba ie'®’ sem v'ð
m'®bcej f.yrsfa ia9i væri staðurinn í
bar yrg.erusaiem> höfuðborgar ísraels.
kurnbal<jaekki leyft a3 by99Ía neina
yrði krafj fV'3 a3ra kumbalda. Þess
beztu ap2la3 ^99* yrði úr steini af
SefTl áður h 8n k°far eins og beir
6kki ieyfðir efðU Ver'3 by99ðir, yrðu
’.ViQ
Sko|a. Oq h-Um a3 te'kna ærlegan
fyr'r öl|UmUuer3ura3 9era Þérgrein
Þörfum ykkar í náinni
framtíð," sagði hann. ,,Ég hef haft
samskipti við svo marga kristniboða í
sambandi við byggingar, að ég veit
að peningarnir koma, þegar þið byrjið
á verkinu. Þið þurfið ekki að hafa á-
hyggjur af slíku.“
Og síðan var teikningin gerð og
send til Finnlands. Þeim á skrifstofu
kristniboðsfélagsins sýndist kostnað-
urinn við slíka byggingu heldur mikill,
en þeir voru svo sannfærðir um, að
yfirvöld í Jerúsalem myndu ekki leyfa
neinar nýbyggingar, að þeir svöruðu
um síðir, að við mættum hefja bygg-
inguna ,ef við fengjum leyfi ísraelskra
stjórnvalda. Og ég fór til borgaryfir-
valda í Jerúsalem og lagði inn til-
skilin plögg með umsókninni. Allir
þeir kristniboðar, sem ég sagði frá
þessu sögðu: „Þið fáið ekki bygging-
arleyfi. Það máttu vita. Það er óhugs-
andi.“
En það leið ekki á löngu, áður en ég
fékk svar: Þið megið byggja. Ákveðin
skilyrði fylgdu að sjálfsögðu. Bygg-
ingarlóðinni hallaði, svo að við urð-
um að byggja í stöllum, og við urðum
að ganga svo frá, að börnunum staf-
aði ekki hætta af því. Og þeir heima í
Finnlandi urðu að láta sér þetta lynda.
Risto Santala, sem þá var kominn til
okkar, fór heim til að safna fé til þygg-
ingarinnar. Hann hefur mikla hæfileika
á því sviði. Hann hafði áður starfað á
vegum kristniboðsfélagsins heima og
farðazt um í Finnlandi, og fólk var
alltaf miklu örlátara á gjafir, þegar
hann var ræðumaður, heldur en þegar
aðrir töluðu.
Því má skjóta hér inn í frásögnina,
að síra Risto Santala er nú forstöðu-
maður finnsku kristniboðsstöðvar-
269