Kirkjuritið - 01.12.1977, Blaðsíða 35

I0n. Rnnar helming. Þá var því máli
1 að fullu. Svo skellir Aili upp úr
°9 segir;
Þetta var bara svo skemmtilegt
veit^erki'egt- Ekki var þaö mjög auð-
ejr)’ en einhvern veginn leysti Guð
hei^VanClann af öðrum, unz allt kom
auSi drottningar
SonÞUvSa9ðir dálítið frá Hildu Anders-
S|ga ær' ^ér móti skapi að rifja upp
dan« 3 fUnd Vkkar °9 hversu
hennar bar að?
ég s ^Ún a 0líufjallinu' eins og
Ur a.n. '■ °9 urn þær mundir voru róst-
oft ai ' .^yöinga og Araba. Hún kom
í jer(. Vitia vina sinna meðal Gyðinga
skam Salem' Þa var matur af skornum
faera L ' bor9inni. og hún var að
háttaLiL sínurn grænmeti og þess
iengra ,^n óeirðirnar jukust, þegar
sv0 nuda9smorgun einn kom hún
sagðj Un n°m fyrst til okkar, og ég
fara aft nana> að hún ætti ekki að
fara a beim’ bun yrði að hætta að
°kkar ,°9 annað hvort setjast að
halda rne9in bía Gyðingum ellegar
Vaerj strjg að fuiiu Araba megin. Það
fram he ’ 09 hun gæti ekki haldið á-
aðh að hSUrn ferðum sínum. Hún svar-
Um að flvt'H Sfalf verið að hugsa
aði nu s Ja 'nn ' bor9ina ,en hún ætl-
”^ei, þúLmlheim' dag' Ég sagði:
eru aQ ^ rS ei<ki að fara heim. Þeir
heyrir skn?iJaSt Þarna fyrir utan- Þu
að trúiega /iðina-; Hún svareði aftur’
nvern ttm y 01 hie a skothríðinni ein-
erin einu nu yrði hun að fara
'nni heim og sækja það, sem
henni væri mest nauðsyn að hafa hjá
hér.
Síðan fór hún frá okkur og til messu
í amerísku kirkjunni. Þegar messunni
var lokið, ætlaði hún svo að halda
heimleiðis. Ameríkanarnir reyndu að
halda aftur af henni, sögðu að hún
fengi ekki að fara þá, skothríðin væri
svo heiftarleg. Hún skyldi vera um
kyrrt. En hún svaraði einungis: „Nei,
nei, ég fer heim í dag.“
Og svo fór hún. Þegar hún var nærri
komin heim, varð hún fyrir skoti, og
þar lét hún lífið, á Olíufjallinu fjærst
borginni. Enginn veit með vissu, hvort
hún varð einungis af hendingu fyrir
skoti, ellegar henni var veitt fyrirsát.
— Þögn.
— Hún stundaði ekki beinlínis
kristniboð?
— Hún fékk marga gesti, bauð
heim Gyðingum, sem hún þekkti. Og
hún lék á harmóníum og hafði ágæta
söngrödd og söng svo kristna söngva
fyrir gesti sína. Hún reyndi einnig að
vera þeim vinur í raun. Að því er ég
bezt veit, var hún kristniboði á eftir-
launum. Hún hafði starfað í Kína og
veikzt þar, en í stað þess að fara
heim til Svíþjóðar hafði hún sezt að í
Jerúsalem eða á Olíufjallinu. Og þar
bjó ég hjá henni fyrstu mánuðina, sem
ég var í Palestínu, eins og ég gat um
áður.
— Og þar þótti þér kalt.
— Já, það getur orðið mjög kalt f
Jerúsalem á veturna og jafnvel snjó-
að, og svo hellirignir. Reyndar var ar-
inn í húsinu, en ekki gátu nú Araþar
gengið þannig frá arni, að hitinn héld-
ist inni, heldur fór hann út til allra
himins átta. Við höfðum þorð fyrir
273