Jörð - 01.12.1944, Blaðsíða 39

til þess, að þárna væri frábært ef'ni um að skrifa. Ég lief
því ef til vill vænzt meira en nokkur sanngirni mælir með.
Og hvað sem er um þetta, þá hefur Gunnar Gunnarsson
vandað mjög til niðurröðunar kvæða og vísna, og marg-
ar ágætar athuganir eru i ritgerð hans. Ég er honum yfir-
leitt sammála, og' ég vil alveg sérstaklega henda mönn-
um á það, sem hann seg'ir um ljóðabréfin.
Annars iief ég' orðið þess var, að mikill þorri mennla-
manna -— og einnig fjöldi manns meðal alþýðu — hefur
verið mér lítl samdóma um skáldskap Páls Ólafssonar.
Ýmsir spekingar vilja helzt skipa honum á liekk með
heztu liagyrðingum — raunar allinnarlega! Sumum ís-
lendingum er þannig farið, að þeir kunna ekki að meta
skop og ekki heldur liaglega orðaðar, en ekki lumdskar
cða stóryrtar ádeilur. Það fer fram hjá fjölda manna,
að hak við hið fíngerva skop er tíðum djúp alvara og
viðkvæmni, og ennfremur gera margir sér ekki grein
fvrir þvi, að oft er slíkt skop ávöxtur mikillar víðsýni
og djúptæks skilnings á mannlegu sálarlífi og ýmsum ör-
lagaþrungnum fyrirbrigðum mannlífsins, ávöxtur víðsýni
og' skilnings, sem kostað hefur mikla og alvarlega yfir-
vegun og jafnvel þjáningu. Grunnskyggni manna á þelta
her þeim álíka laklegt vitni og Iiitt, að fram hjá þeim
fari sú menningarlega fágun, sein kemur fram í stóryrða-
lausum, en hnitmiðuðum ádeilum. Þá lief ég ennfremur
rekið mig á það, að jafnvel þeim mönnum, sem hafa
vndi af snilldarlegu skopi i skáldskap og fáguðum og
ekki eiturhertum örvum, sem hitta nákvæmlega í mark,
finnst ekki eiga að telja þau skáld, sem skopyrðin forma
eða örvunum skjóta, til verulegra skálda og listamanna.
Ne-ei. Þetta er eins og hvert annað glingur — ekkert svo'
sem i það varið, er bara gaman að því! .Tafnvel allt í skáld-
skap, sem er blátt áfram, létt og lipurt, finnst mörgum
manni ekki geta svo sem verið neinn skáldskapur, þótt
aldrei nema sé hreinasta unun að lesa það. Svo kné-
krjúpa þessir menn þeim, sem eru eitt af þrennu: mein-
hundskir og öfgalega stóryrtir í skáldskap, með afhrigð-
Jörð 237