Jörð - 01.12.1944, Síða 46

brigðum mönnum og skynsömum dulizt, að liann hefur
andstyggð á því andstyggilega, harðúð, kæruleysi, kvala-
losta og andlegum sóðaskap, en lýsir af nærfærinni ástúð
og af djúpum skilningi því, sem er af ríki gróandans og
í lians þjónustu, og hann ldæðir það stundum tötrum hið
ytra, svo að sá ljómi, sem skín í gegn, verði ennþá aðdáan-
legri. Mér virðist höfundurinn ])einlínis ýmist livísla eða
lirópa: Sjáið live mikið fagurt og golt og frjq|t er í mann-
eskjunum og tilverunni ------ og hve dásamleg gæti ekki
lilveran orðið, ef gróðaröflum lifsins væru gefin æski-
leg skilyrði til vaxtar og viðgangs!. .. . En ýmsir sjá
þarna allt annað en þetta. Grímur Tliomsen telur það
verst af öllu, að setja lás fyrir sálina, safna magakeis
lieimshyggjunnar og vera sem tarfur hundinn á bás
lienhar og haula þar eftir töðumeis fjár og fæðu. En
mundu þeir nokkuð skár farnir, sem safna magakeis
lífsheiskjunnar og slanda hundnir á hás liennar, hringl-
andi hlekkjum trúarofstækis og dómsýki og baulandi
stanzlaust á töðuna af eilifðarenginu, gleymandi þvi,
að Drottinn hefur fengið þessa veröld manneskjunum
til áhúðar og umráða — og mundi hafa átt með það,
hve oft sem djöfullinn kann að hafa gerzt svo djarfur
að vera að hjóða meisturum og' mönnum upp á það, sem
lians er ekki.
Útgefandi bókarinnar er félagið Heimskringla.
Landið handan landsins kallar Guðmundur Daníelsson
síðasta bindið í þriggja hinda sagnahálki, sem liófsl með
Af jörðu ertu kominn. Hin fvrri hindin höfðu sina áber-
andi galla, en líka ótvíræða og mikla kosli, fjölhreytileg
og magnþrungin lilþrif í stíl og eftirminnilegar athurða-
og persónulýsingar — og' þau vöktu lijá lesandanum eft-
irvæntingu um framhaldið — lokaþáttinn. Mér var það
mjög ljóst, að svo vítt sem höfundur liafði farið, svo
laust sem liið ytra samband hinna fyrri hinda var frá
lians hendi og svo djarft sem var tyllt á tæpustu nöf um
sandiengið innan annars bindis, þá mundi það verða í
244 jöRn