Syrpa - 01.04.1917, Qupperneq 62

60
SYRPA, 1, HEFTI 1917
þess gætu þeir eigi orSS vísari, nema þeir reyndu hinn nýja
siS. “Veizt þú eigi meira um þessa hluti en eg. Hvernig máttu
þá segja, aS hann sé lygar einar eSur sannindi, þar til vér reyn-
um? GeSjast mér vel aS honum, eftir aS hafa hlýtt á orS
þeirra.”
SíSan gekk Þorgils á fund biskups og manna hans og vildi
fræSast um, hvaS hann yrSi áS gjöra, ef hann tæki kristni.
SögSu þeir honum, aS hann yrSi aS elska náunga sinn. 'Eigi
ber eg illvilja til nokkurs manns, en eigi geSjast mér jafn-vel
aS öllum mönnum.” “Eigi sakar þaS,” mæltu þeir, ”en eigi
máttu minni kærleik bera til nokkurs manns, en sjálfs þín.”
“ÞaS mun vera meining ySar, aS eg skuli breyta rétt viS alla.”
Þeir kváSu svo vera. SkýrSu þeir síSan Þorgils frá hinni kristnu
trú, sem bezt þeir máttu. Er Þorgils hafSi hlýtt á, kvaSst hann
vilja hugsa sig um þaS, en kvaS sig fýsa aS vita, hvaS yrSi um Þór
og aSra guSi hins gamla siSar. “Eigi munu hinir gömlu guSir
deyja, þótt þér trúiS á annan,” mælti hann. “Nei,” svöruSu
þeir; “vera má, aS svo sé. En reyna muntu, aS þeir eru eigi svo
góSir og vinveittir, sem þú trúSir þeir væru. Trúum vér nú, aS
þeir sé illir og féndur manna líklega.” Þorgils mælti: “Ilt
nafn getur orSiS hundi aS bana og manni aS meini, en þaS fýsir
mig aS vita, hvernig Þór líkar þaS, aS vera kallaSur fjandi."
“Engu skiftir þaS,” svöruSu þeir. “En viljir þú verSa kristinn,
máttu eigi framar blóta Þór né þjóna honum—og mun honum
þaS illa líka.......Þess er eg fullviss,” mælti Þorgils.
Þorgils ráSfærSi sig nú viS vini sína og kvaSst vilja taka
kristni, því sér sýndist sú trú góS. Enginn vissi, meS hvaSa
hætti hin eldri trú hefSi til orSiS. Var hún margbreytt orSin og
fylgdu henni kreddur margar. En hin nýja trú var eigi svo fjöl-
breytt sem hin gamla og virtist falla betur viS reynslu lífsins og
vera skiljanlegri.
AS lokum afréS Þorgils aS láta skírast; og fylgdu honum
fimm höfSingjar aSrir. Ekki var Ásgrímur ElliSagrímsson í
tölu þeirra. Margir vinir þeirra og venzlamenn voru einnig
skírSir; þar á meSal Loftur og Jósteinn. SíSan riSu þeir heim.
Nokkru síSar, er biskup kom í grend viS TraSarholt, var Þórey
kona Þorgilsar skírS og GuSrún fóstursystir hennar. Þórey hafSi
þá fyrir skömmu aliS barn sitt hiS fyrsta. Var þaS meybarn.
BarniS var einnig skírt og nefnt Þorný.
Þetta þótti umskifti mikil og voru þau ÞórsgoSa lítt aS
skapi, og Þór sjálfum aS ætla má. Þorgils dreymdi oft um Þór.
Eina nótt vaknaSi hann af svefni, og þótti honum maSur stór-