Syrpa - 01.04.1917, Síða 82

80
SYRP.4, 1. HEFTl 1917
Brassey lávarbur og
eimskipi’ó Sunbeam.
Að líkindum er engin eimsnekkja í
veröldinr* frægari heldur en “The Sun-
beam”, og vart mun til það bólfasafn um
hinn mentaða heim, er eigi hafi í fórum
sínum bókina “The Voyage of the Sun-
beam”, sem fyrir kona Mrassey lávarðar
reit fyrir mörgum árum síðan og mik-
ið liefir þótt til koma. Eimsnekkja
þessi hefir altaf verið í cign Brassey lá-
varðar og einatt notuð aí honum sjálf-
um, að undanteknum nokkrum vikum á
árinu 1889, er liann lánaði hana lárviðar-
skáldinu heimsfræga, Tennyson lávarði,
til skemtifarar með fi-am Englands-
ströndum. Eftir að yfirstandandi ver-
aldar-styrjöld hófst, gaf Brassey lávarö-
ur þessa eimsnekkju sína til flutninga
særðum hermönnum til Englands frá
Frakklandi og úr Hellusunds-orust-
unum til sjúkrahúsanna á Malta og Alex-
andria__Auk þess lagði hann stórfé til
líknarstarfsemi. Fyrst framan af var
liann sjálfur með skipinu á þessum
hættuferðum, og sýndi framúrskarandi
áræði og dugnað. Er sagt hann hafi tek-
ið sér það nærri að geta eigi tekið á-
kveðnari þátt í ófriðnum, því hann var
orðinn of gamall, kominn nokkuð á ní-
ræðisaldur, og er nú seztur í helgan stein
hjá dóttur sinni, Maríu, af fyrir hjóna-
bandi, sú hin sama María, sem skáldið,
móðir hennar, minnist svo oft á í bók
sinni ; er hún gift Wellingdon lávarði
og ríkisstjóra í Bombay. — Lávarðsfrú
Brassey hin eldri, sú er reit bókina “The
Voyage of the Sunbeam”, týndi lífi á
skipi sínu á næsta dularfullan hátt árið
1887 á sjóferð frá Bombay til Melbournc.
Hún skildi dag nokkurn við mann sinn
og börn á þilfarinu og kvaðsl ætla til
lierbergja sinna og taka sér miðdags-
blund ; margir sáu hana ganga niður
stigann að þilfari þvíj er bústaður henn-
ar var á, en þessi var hin síðasta sjón, er
menn liöfóu af henni. Hún var við á-
gæta lxeilsu og í bezta skapi, Indlauds-
hafið spegilslétt, veður fagurt og sólfar
mikið og því livarf licnnar leyndar-
dómur. — Eitt sinn er “The Sun-
beam" var á siglingu á Indlandsliafi, um
þúsund mílur undan landi og nokkuð
út af venjulegri skipaleið fór skipið
fram lijá litlu leikfangs-skipi (toy
boat) með skonnortu lagi, undir full-
um seglum, er lá logndautt, því liafið
lá slétt sem spegill. Var skotið út
báti og þetta litla hrakuings fley tekið
upp á skipið og flutt til lands.
Brassey lávarður sigldi þessari snekkju
sinni einu sinui ef ekki oftar til íslands
kringum árið 1890.
Ertu heilbrigóur ?
Erum við heilbrigðir þótt við virðumst
vera það? Við höldum það og svo gerðu
tvö þúsund manns, karlmenn og kven-
fólk, rétt um þrítugt, og hraust að útliti
sem gengu undir læknisrannsókn. En
við skoöanina kom í ljós að 107 höfðu
hjartveiki, 225 liöfðu bæði hjartveiki og
nýrnaveiki, 444 höfðu óheilbrigt tann-
hold, 346 höfðu gallaða sjón, og 757 höfðu
spilt heilsu sinni með ofdrykkju, ofáti
eða of mikilli tóbaksnautn. Að eins 63
voru alheilbrigðir. Og þetta var fólk á
bezta aldri, sem leit út fyrir að vera
hraust bæði á sál og líkama.
Hár aldur.
Elzti maður, sem sögur fara nokkurs
staðar af, vai Ungverji nokkur, sem varð
190 ára gamall. Thomas Parr, sem var
Lundúnamaður, varð 152 og Hcnry Jen-
kins, verkamaður í Yorksliireá Englandi
vatð 169. Það hefir samt vei ið dregið í
efa um þessa menn, að þeir liafi verið
svona gamlir. Maður nokluir, sem rann-
sakaði langlífi manna, fekk nauðsynlegar
upplýsingar um 71 mann, sem náðu að
verða 100 ára, og fjóra, sem urðu 104.
Chevrul, nafnkendur frakkkeskur efna-
fræðingur, varð 103 ára gamall. Samt
sem áður er það mjög sjaldgæft að fólk
verði 100 ára.
PrentsmiSja Ólafs S. Thorgeirssonar, Winnipeg