Syrpa - 01.04.1917, Síða 77

SYRPA, 1, HEFTI 1917
75
TIL MINNXS.
Ýms hindurvitni
sjómanna.
Fáir menn reiða sig eins statt og
stöBugt á fyrirboöa og sjómenn. Öf-
ugfur lúkugatshleri á þilfarinu, þvaga
eBa fata, sem fallið hefir útbyrBis,
eru æfinlega fyrirboBar einhverra
viBburBa í augum þeirra. Sjómað
urinn fyllist undrunar yfir því ef rifa
kemur A flagg, og hann veit fyrir
víst, að ef segl eru saumuB eða bætt
á afturþilfarinu, þá er ekki von á
neinu góðu.
Yfirleitt skoðá sjómenn alla hluti
í ljósi þess, sem fram heíir komið
við þá áður ; og alla óæskilega hluti
eigna þeir einhvcrjum illuni fthrifum.
Sjómenn halda mjög fast við alla
sína hleypidóma. Dæmi eru til
þess, að þeir hafi neitað að stíga á
skip, án þess að hafa salt í vösun-
um, eða að stíga vinstri fæti fyrst á
land eða upp í bftt. Sjaldan eru
þeir matvandir, en stundum hvísla
verndarandar þeirra þeim viðvörun-
arorð í eyra. Hrísgrjón t. d. þekkj-
ast meðal sjómanna undir nafninu
,,ger mig blindan11, og það er trú
þeirra, að maður verði blindur af að
neita þeirra stöðugt.
íJeir hafa mikla trú ft oddatölum,
eins og merki á herskipum bera vott
um, og er illa við að sjá kvenfólk
ft sjó.
Þeim er illa við suma yfirmenn á
skipum, vegna þess að óhöpp og
illviðri eiga að fylgja þeim. Sjóliðs-
foringi nokkur, sem Buron hét, var
ávalt kallaður Illviðra-Jack af háset-
um sínum, því það var rétt eins og
stormur og stórviðri fylgdu honum,
hvar sem hann fór. Spunarokkar
og svín eru hlutir, sem sjómönnum
er lítið gefið um, og vissir dagar eru
óhappadagar.
í gamalli kroniku einni stendur,
að tala daganna í árinu, sem séu ó-
heillavænlegir til að byrja sjóferð, sé
fimtíu og þrír ; en þessi tala hefir
lækkað að mun síðan. Meðal þess-
ara óhappadaga voru afmælisdagur
Kains og afmæli eyðileggingarinnar
í Sódóma og Gómorra, og síðast
en ekki sízt dagurinti, er Judas frá
Iskariot átti að hafa hengt sig.
Þrátt fyrir það að Kolumbus bæði
lagði frá landi og fann land ft föstu-
degi, skoðuðu sjómenn þann dag
sem Óhappadag.
Maður á bágt með að gera sér
grein fyrir hversu stutt tímabil það
er í raun og veru, sem aðskilur nú-
tímann og hinar myrku hjátrúarald-
ir; enn þft erfiðara á maður þó með
að trúa því, að sigurkuflar hafa ver-
ið auglýstir í enskutu blöðum á síð-
astliðnum aldarfjórðungi; samt sem
áður er það sannleikur; og verðið
hefir verið frá hálfum öðrum upp í
fimm dóllara.
Allir kannast við hina æfagömlu
hjátrú sjómanna að blístra í logni,
til þess að fá þægilegan byr. Maður
nokkur, Basil Hall að nafni, segir