Syrpa - 01.01.1922, Blaðsíða 29

27
SÝRPÁ
fæddur þann 17. dag marzmánaðar, árið 1811. Hann var
stór vexti, um sex fet á hæð og eftir >ví gildur um bol og
þrekinn um herðar. Ef til vill sýndist hann gildvaxnari
fyrir þá sök, að hvap mikið var komið á hann, ekki ólíkt
vatnsbjúg, og var hann bólginn mjög um fótleggina, en
þroti mikill í andlitinu. Hann var ljóshærður, en farinn
að hærast ofurlítið, augun blá, ennið fremur hátt með hof-
mannavikum, nefið stórt, en vel lagað. Hann hafði slcegg
allmikið á vöngum cg höku. Voru kjálkarnir sterklegir og
kinnbeinin nokkuð há, en munnurinn sérlega fríður. Á
yngri árum hefir han vafalaust verið karlmenni mikið að
burðum og kjarkmikill. Hann sagðist vera fæddur norð-
ur á íslandi og hafa verið stöðugt í siglingum (sem óbreytt-
ur háseti) frá því að hann var um tvítugt, en ihann beið
skipbrot skamt frá mynni Nelsons-fljótsins, haustið 1869, og
komst með mestu herkjum til Fort Garry rétt áður en vötn
frusu. — Hann virtist vera trúmaður á sína vísu, og mun
hafa fylgt kenningum mótmælenda. Bar hann sjúkdóm
sinn (sem var kvalafullur) með mestu þolinmæði og hug-
prýði; kveinkaði hann sér mjög lítið og kvartaði aldrei, en
beið dauðans eins og sönn hétja og sannkristinn maður.
— Hann kunni ekki frakknesku, en mælti á enska tungu, og
yar framburðurinn nokkuð sérkennilegur, sem von var til,
þar sem hann var kominn af námskeiði, þegar hann byrjaði
að læra það mál. Átti eg oft erfitt með að skilja, hvað hann
sagði, sökum framburðar hans, og eins vegna þess, að eg
kunni ekki ensku rtt vel. En þó eg talaði bjagaða ensku, var
eins og hann skildi hvert einasta orð, sem eg sagði. Af því
dreg eg það, að hann hafði verið vel skýr og skilningsgóður,
þó hann væri ekki skólagenginn.
Ekki hafði herra Berg annað meðferðis en eina litla og
gamla leðurtösku, og var vafið um hana snæri, því að læs-
ingin var biluð og haldið var slitið af. í tösku þessari var
nýr, hvítur ullarnærklæðnaður, tuttugu og fimm smá-arkir
af bláum skrif-pappír, lítil stöng af lakki, tveir algengir blý-
antar, dálítill kompás, og ein gömul bók í leðurbandi. Bók-
in var níu þumlungar á lengd, sjö þumlungar á breidd, og
rúmur þumlungur á þykt. í henni voru 308 blöð; var letrið
gotneskt og sérlega fallegt, og pappírinn ágætur. Á kjöln-
um höfðu eitt sinn verið gyltir stafir, en nú voru þeir að
mestu máðir og ólæsilegir. Eftir stóru stöfunum að dæma,
sem voru á titil-blaðinu, hét bókin: “Húss-postilla”, og var
prentuð í Kaupmannahöfn ihjá S. L. Möller, árið 1829. Herra
Berg sagði mér að ibókin væri á íslenzku, og væri í henm
prédikanir yfir öll hátíða og .sunnudaga guðspjöll árið um