Syrpa - 01.01.1922, Blaðsíða 76

Saga farmenskunnar frá fyrstu
tímum.
Sjógarpar.—Landafundir. — Skip og áhöld til
sjóferöa.— Fyrsti sœsími yfir Atlantshaf.
íslendingar voru hin mestu siglinga- og farmanna-þjóö á MiS-
öldum. Af siglingum þeirra er lang-frægust för sú, er Leifur
hinn heppni, Eiríkssonar hins rauSa, fór, þá er hann fann megin-
land Ameríku á heimleiö sinni til Grænlands frá Noregi áriö iooo,
og feröir þeirra landkönnuöanna þar vestra, Þorfinns karlsefnis
og Snorra Þorbrandssonar. Mestu furöu gegnir þaö, aö þeim
s'^yldi auönast svo merkilegir landfundir, jafn-vesalan úthúning og
þeir höföu til þess. Skip þeirra voru smá, einmastraöar snekkjur,
aö öllum jafnaöi þetta 30 til 40 álna langar, og ekki dýpri en svo,
aö bytturnar voru réttar upp. úr austurrúminu, þegar menn stóöu í

Ldifur Eiríksson og fálœgar hanst koma auga á strönd
Vésturálfunuar árið 1OOO.
austri, upp á þiljur, til aö steypa úr þeim út fyrir boröstokkinn. Á
öörum eins kænum hleyptu jieir út á ókannað reginhafiö, leiöar-
steinslausir og landabréfalausir, allsendis ósmeikir, eins og þeir
ættu altént vist, aö rata aftur til baka, þegar þeir vildu. Hvaö
l.öföu þeir til að átta sig? Sólina á daginn, þegar sá til 'hennar,