Syrpa - 01.01.1922, Blaðsíða 25

SYRPA
23
um frá ástamálum sínum. Iiann hefði heldur sagt honum,
hvar gull og gimsteina væri að íinna.” (Og herra Island leit
á mig hvössum augum).
“Já,” sagði eg, “leyndarmál Arnórs getur snert peninga,
sem móðurhróðir hans átti.”
“Svo þú fullyrðir þá, að Arnór Berg hafi leyndarmál að
geyma.”
“Eg hefi ekki fulíyrt það,” sagði eg, “en eg segi svo
mikið, að ef Arnór kynni að gey.rna leyndarmál, þá þurfti
það beinlínis ekki að snerta ást.”
“Heldur fjársjóð falinn í jörðu?”
“pað hefi eg heldur ekki sagt. En eg hefi sagt, að leynd-
armál Arnórs, ef nokkurt er, gæti eins vel verið um peninga
eins og nokkuð annað.”
“Og peninga móðurbróður hans?”
“Já, peninga móðurbróður hans eins vel og nokkurs ann-
ars1,” sagði eg og fann, að eg var að komast aftur úr ógöng-
unum.
“Jæja, drengur minn,” sagði herra Island dálítið íbygg-
inn á svipinn, “þú lofar því statt og stöðugt að fylgja mér
á fund mannsins, sem veit, hvar Arnór Berg er niðurkominn,
ef eg segi þér fyrst, til hvers eg vil finna þenna unga landa
okkar ?”
“Eg kann betur við að vita það, áður en eg fylgi þér til
herra O’Brians,” sagði eg. “Og eg get líka fullvissað þig
um þaö, að herra O’Brian segir þér ekkert um verustað Arn •
órs, fyr en hann veit með vissu hvað þú ert að fara.”
“Eða með öðrum orðum: þú vilt láta mig skilja, að
herra O’Brian viti, eins og þú, leyndarmál Arnórs Bergs út í
yztu æsar.”
Eg þagði. Eg fann, að eg átti hér við mann, sem hafði
mikla yfirburði yfir mig. Mín eina vörn var einungis í því
fólgin, að tala fátt og forðast að spyrja.
“Eg skal þá segja þér það í hjartans einlægni, af hverju
eg þarf að vita, hvar Amór Berg á heima,” sagði herra Island
eftir að hafa beðið fáein augnablik eftir svari frá mér. “Eg
þarf endilega að finna hann og tala við hann um þetta leynd-
armál, sem hann geymir og hefir geymt í mörg ár. Eg þekki
það leyndarmál, sem hann geymif og hefir geymt í mörg ár.
Eg þekki það leyndarmál til hlítar, og mikið betur en þú og
hinn írski vinur hans — já, jafnvel mikið betur en hann
sjálfur. Leyndarmálið snýst um móðurbróður hans, eins og
þú, ef til vill, veizt, en þungamiðja þess er fjársjóður falinn
í jörðu. — Móðurbróðirinn er löngu dáinn—”