Syrpa - 01.01.1922, Qupperneq 40

38 SYRPA
sem sé lagt það við drengskap minn, að halda því leyndu
fyrst um sinn, hvar pilturinn er. — Og er þá jafnt á komið
með okkur (Iþér og mér), hvað þetta snertir: að þú mátt
ekki geta um nafn ábótans, og að eg má ekki láta neinn vita
um heimilisfang Amórs.”
“En sér þú það ekki sjálfur, herra O’Brian,” sagði herra
Island og brosti góðlátlega, “að það getur orðið stórt, tap
fyrir Arnór, að leyna heimilisfangi hans fyrir mér?”
“Hvernig getur það orðið?”
“Hann fær þá ekki bréfið, sem Bernard munkur minn-
ist á í frásögn sinni.”
“Arnór þarf ekki á því ibréfi að halda fyr en vissa er
fengin fyrir því, að það sé honum til gagns og ánægju, að
taka við því.”
“Bréfið er að mörgu leyti mjög áríðandi,” sagði herra
Island, “og það segir, hvernig á að fara að því, að finna fjár-
sjóðinn.”
“Máttu láta mig heyra innihaldið úr þeim kafla bréfs-
ins, er getur um fjársjóðinn ?” spurði O’Brian.
“Nei, það má eg með engu móti.”
“parna erum við báðir komnir í mestu ógöngur,” sagði
O’Brian og brosti.
“Og með hvaða hætti getum við komist úr þeim ógöng-
um, herra O’Brian,” sagði herra Island glaðlega.
“Við verðum tveir einir að eiga um þetta málefni, herra
Island,” sagði O’Brian eftir stundar-þögn, “ en láta þá ábót-
ann og Arnór Berg hvergi nærri því koma að sinni.”
“Og hvernig má það verða?” sagði herra Island.
“Eg skal segja þér nokkuð, herra Island,” sagði O’Brian
og horfði beint í augu mansins, sem hann var að tala við,
“eg hefi fult umboð — og það skriflegt — frá Arnóri Berg.
til þess að fjalla um þetta leyndarmál fyrir hans hönd. Og
eg geymi bréf það, sem móðurbróðir hans skrifaði haustið
1869. — Arnór sjálfur er nú, sem stendur, við skólanám suð-
ur í Bandaríkjum. pað var eg, sem hvatti hann til þess.
Og mér og honum ríður það á miklu, að hann sé ekki ónáð-
aður að óþörfu á meðan hann er ekki útskrifaður. — Ef eg
fæ fulla vissu fyrir því, að nokkur vegur sé til þess, að fjár-
sjóðurinn finnist, þá læt eg piltinn vita um það, og mun
hann þá koma hingað norður og taka á móti því, sem honum
ber af því fé. — f bréfi því, sem eg geymi, er mjög nákvæm-
lega frá því skýrt, hvar fjársjóðinn sé að finna, og höfum
við fylgt þeim leiðarvísi út í ystu æsar, en alveg árangurs-
laust. Eg hefi sjálfur lesið bréfið í enskri þýðingu — aft-
ur og aftur, og skil það ætíð á einn og sama veg, og hefi