Syrpa - 01.01.1922, Qupperneq 46

44
SYRPA
aldrei til skila. 0g eg veit, að þú og frú Colthart fenguð ís-
lenzka stúlku til að snúa á ensku einu af bréfum þeim, sem
Berg hafði skrifað systur sinni.”
“pú ert spæjari og sporhundur!” hrópaði Godson og ætl-
aði að standa upp.
“Farðu hægt, herra Godson minn góður,” sagði O’Brian
og gaf honum bending um að sitja kyr. “Eg veit líka að þú
veizt, hvað bréf það inniheldur, og systursonur Bergs skip-
brotsmanns geymir—-þú veizt, hvað það bréf segir um það,
hvernig fara eigi að því, að finna fjársjóðinn.”
“pú lýgur því! Eg veit það ekki,” sagði Godson reiður.
“Eg hefi þó séð þig um miðnætti grafa í jörðu á þeim
stað , sem- til er tekinn í bréfinu. Og eg sá síðar, að þú
hafðir mælt vegalengdina frá skakkahúsinu og þangað með
meistaralegri nákvæmni og kunnáttu.”
“pú marg-lýgur þessu!” sagði Godson og barði saman
hnefunum.
“En nú skal eg segja þér, hvað það er, sem eg vil fá að
vita,” sagði O’Brian; “það er þetta: Hvað var það, sem Berg
skipbrotsmaður sagði þér, rétt áður en þú skildir við hann í
klaustrinu? Og hvað gjörðir þú við bréfin, sem hann bað
þig fyrir?”
“J7ú ert versti fantur!” sagði Godson æfur. “pú ert að
drótta að mér, að eg hafi stolið bréfunum.”
“pú mátt leggja þá merkingu í það, ef þú vilt,’l sagði
O’Brian með mestu hægð. “En eg vil láta, þig vita, að eg
veit meira um afskifti þín í þessu máli en þú hyggur.”
“Eg býð þér byrginn!” sagði Godson og nísti tönnum.
“Eg veit, til dæmis,” hélt O’Brian áfram.að seg.ja, “að
þú kyntist í fyrra ungri stúlku, sem átti vanda fyrir að ganga
í svefni. pú og frú Colthart gjörðuð margar tilraunir til að
dáleiða hana. pið knúðuð hana til að ná inngöngu í skakka-
húsið, og þið sögðuð henni að leita þar að hinum fólgna fjár-
sjóð, þegar hún gengi í svefni. Og margt fleira hafið þið
skipað henni að gjöra, og er sumt af því þess eðlis, að blóðið
mundi frjósa í æðum vissra manna, ef þeir fréttu um það.
Viltu, að eg láti piltinn, sem með mér er, heyra sumt af því?”
Godson svaraði nú ekki. Hann stökk á fætur, hljóp að
O’Brian, þar sem hann sat á stólnum, og tók fyrir kverkar
honum.
O’Brian var nú ekki seinn á sér. Hann spratt upp af
stólnu á einu augnabliki, og tók um úlnliðina á höndum God-
sons. J?að skifti engum togum. Hendurnar á Godson urðu
fljótt máttlausar. O’Brian keyrði hann undir sig, lét kné
fylgja kviði, og þjappaði óþyrmilega að honum.