Syrpa - 01.01.1922, Síða 55

SYRPÁ 53
ar eg kom til Fort Garry, af því að mitt skotsilfur var þá
með öllu til þurðar gengið. Og þar næst vil eg að tvö hundi’-
uð dalir af mínu fé gangi til hinnar frómu kvinnu Madeleine
Vanda, sem ein lítil þóknun fyrir þá systurlegu umönnun er
hún auðsýndi mér á meðan eg dvaldi í gistihúsinu The
Buffalo, þar sem hún var þá þjónustu-kvinna. En afganginn
af mínum peningum (ásamt áföllnum vöxtum) gef eg syni
þínum, eða þeim manni öðrum, er þú sendir hingað vestur til
að leita að þessu fé. Og skal hann sjá um, að þessi mín ráð-
stöfun nái fram að ganga í öllum atriðum. Hefi eg ítarlega
um þetta áður talað í bréfum til þín, og þarf því hér engu við
að bæta. Samt vil eg taka það fram einu sinni enn, að eg
gjöri þessa ráðstöfun með fullu viti og frjálsum vilja, og án
þess að hafa leitað nokkurs manns ráða þar um. Og er þetta
minn síðasti vilji og testamentum.
Um alla hluti fram vil eg biðja son þinn að hafa það
hugfast, að hann verður að finna hina frómu kvinnu Made-
leine Vanda, jafnskjótt og hann kemur til Fort Garry, og
biðja hana að vísa sér á gistihúsið, sem eg dvaldi í. Mun
hana reka minni til Bergs skipbrotsmanns, en undir því nafni
gekk eg þar. Madeleine Vanda er nú á sínu tuttugasta og
þriðja aldurs-ári ,og er heimili foreldra hennar réttar tvær
mílur frá hervirkinu Fort Garry. Er faðir hennar hvítur
(annað hvort frakkneskur eða svissneskur), en hennar móðir
er af Cree-Indíána kyni. Er það mjög áríðandi, að sonur
þinn láti þessa frómu yngismey vísa sér á gistihúsið, svo að
hann verði ekki í neinum vafa um, hvar hann á að leita að
fjársjóðnum. Annars er 'hætt við að leitin verði næsta tor-
veld og tafsöm. Vona eg að Mjadeleine Vanda verði á lífi,
þegar sonur þinn kemur vestur, ef þetta gjörist innan fárra
ára. En aftur getur það fyrir komið, að gistihúsið verði' þá
brunnið eða hætt að vera gististaður, eða að það heiti þá
öðru nafni, og að eigandi þess verði þá allur annar. Og munt
þú af þessu merkja, hversu áríðandi í mesta máta það er, að
sonur þinn, eða sá maður annar, er þú kant að senda vestur,
láti það verða sitt fyrsta verk, þá er hann kemur til Fort
Garry, að leita uppi þessa oftnefndu Madeleine Vanda.
Nú eru mínir kraftar að þrotum komnir, mín heitt-
elskaða systir, og get eg ekki skrifað nema með sárustu
þrautum. Eru mínir fingur svo dofnir, að eg get trauðla
um pennann haldið, Hefi eg skrifað þetta með hvíldum í tvo
daga, sitjandi uppi í rúminu við herðadýnu. Og finn eg að
nú á eg stutt eftir.-------