Syrpa - 01.01.1922, Síða 74

72 SYRPÁ
þegar ófriðurinn milli Bandaríkjanna og Spánverja stóð sem
hæst um síðustu aldamót. j?ar var hann meðal þeirra, sem
stunduðu sjúka og sára. Og talaði íslenzkur ihermaður við
hann þar. — Síðan hefi eg ekkert um hann frétt.
.Mabel Cameron var til heimilis í skakka-húsinu í full tvö
ár. Og allan þann tíma vann hún í Albion-þvottahúsinu, að
undanteknnum þeim vikum, er hún lá veik. Eftir að hún
steig upp úr þeirri legu, gekk hún aldrei í svefni og talaði
aldrei upp úr svefni. Skapsmunir hennar tóku mikilli breyt-
ingu úr því. Hún varð sérlega stilt og orðvör og talaði vel
um alla, sem hún mintist á. Hún sótti kirkju iðulega, las oft
í biblíunni og) lá lengi á bæn á kvöldin áður en hún fór að
hátta. — Einu sinni sagði hún við frænku mína og mig:
“pað var nokkuð undarlegt, að eg skyldi vera að leita að
huldum fjársjóði, þegar eg gekk í svefni. — pað hefir verið
bending frá æðra valdi um það, að eg ætti að leita að fjár-
sjóðnum góða — þeim hinum dýrmæta fjársjóð, sem mölur
og ryð fær ekki grandað. Og eg hefi loksins fundið hann!
Eg er svo sæl og full af himneskum fögnuði, að engin orð fá
lýst því. Og eg veit það, að eg á að hjálpa öðrum til að verða
sömu sælu og fagnaðar aðnjótandi. — pað er hulinn fjár-
sjóður í hvers manns hjarta — gullinu fegri og gimsteinum
dýrmætari — og að honum ber mér að leita.”
Nokkuru síðar gekk hún í hjálpræðisherinn, varð liðs-
foringi (captain) í þeim her, fór svo til Indlands sumarið
1896. Og hefi eg ekkert frétt um hana síðan.
Madeleine Vanda er löngu orðin ekkja og er nú hjá
yngstu dóttur sinni, sem er gift kona og býr skamt fyrir
sunnan St. Boniface. Elzti sonur hennar náði hárri mentun
og fékk góða stöðu austur í Quebec. Og dóttir hennar ein
hefir ritað nokkurar stuttar skáldsögur, er birzt hafa í góðum
tímaritum; og hefir ihún, ef til vill, fengið efnið í sumar
sögur sínar hjá gömlu konunni. — Seinast, þegar eg talaði
við Madeleine Vanda, (það eru nú tvö ár síðan), þá sagði hún
mér að sig hefði nýlega dreymt Berg skipbrotsmann. Og
þótti henni að hann segja við hana: “Sælir eru hreinhjart-
aðir, því að þeir munu Guð sjá.”
Frú Colthart var mjög stutta stund í Winnipeg, eftir að
fjársjóðurinn fanst. Hún fór heim til Englands, og var tvö
eða þrjú ár í Lundúnaborg. Eftir það fór hún til Ástralíu
og dó þar hjá systur sinni nokkurum árum síðar.—petta
sagði Edna mér, árið 1909.--------------