Syrpa - 01.01.1922, Qupperneq 95

SYRPA
93
þannig nokkur dægur, ærnar komu heimundir á málum og matur-
inn hvarf, en Jón lét ekki sjá sig, og ekkert kom af ánum sem vant-
aði. Svo er það einn morgun, ap dinhver heimamanna, sér Jóni
bregða fyrir skamt fyrir ofan bæinn, og segir presti til, en han.n
segir 'við Runólf nokkurn Ásmundarson, sem mörg ár var vinnu-
maður í liofteigi og á livanná. “0Ljæja gæzkan mín. Reyndu
nú að ná í bölvaðann strákinn, og komdu með hann heim”. Run-
ólfur brá við, og fann Jón í lág þar uppi á mýrunum, og segir hon-
um aö séra Sigfús biðji hann að koma heim. Jón tók dræmt í
það, en lét þó tilleiðast. Þegar hann kom, var prestur hinn fcezti
og blíðasti, og sagði við Jón, að honum væri víst orðin hvíldar þörf
og næringar eftir allan þennan tíma. En Jón sagði honum mikið
af því hvaða feiknar undur hann væri búinn að ganga inn um öll
öræfi, og margt merkilegt hefði hann séð. Prestur lézt trúa hverju
hans orði, og kvaö ei mundi tilhugsandi að finna rollurnar, og því
væri einsætt að hætta leitinni, og lét Jón sér 'það vel líka.
Það var einhverju sinni á verutíma Jóns í Hofteigi, að hann
átti að liirða lömb þar heima um veturinn. Á jóla föstu var af-
bragðs tíð, auð jörð og lömbum ekki gefið, en hýst um nætur.
Svo var það einn dag, að loft var þykkt og útlit mjög iskyggilegt,
og gekk yfir með hríðarbil seint um kvöklið. Prestur ámálagar
við Jón um daginn að láta nú ekki vanta af lömbunum, og tók Tón
þvi vel. Um kvöldið er Jón kom inn, spyr prestur. hvort lömbin
hafi nú verið öll og lambhúsið vel byrgt, játaði Jón því öllu saman.
Morguninn eftir var besta veður, og kominn mikill snjór, en
lambhúsið opið og mjög fátt af lömbunum i þvi, fanst sumt af
þeim 'þegar uppbirti, en mörg fenti og fundust ekki fyr en seinna
og síðar meir.
Það er alsagt, að séra Sigfús væri hestamaöur og ætti góða
hesta, einkum einn, sem nefndur er Kolur, mesta afbragð og nafn-
lcunnur. t sambandi við það, má líka geta þess, að sagt er að Sig-
fús nrestur, hafi ntessað á Brú og Hofteigi sama daginn, þótti það
rösklega gert, því þar á milli er afar löng leið.
Börn séra Sigfúsar og Madömu Tngveldar eru talin:
Guðrún, átti Pétur Benjaminsson i Sleðbrjótsseli.
Jón, sigldi til Danmerkur og lærði gullsmiði, átti Kristinu Pét-
ursdóttir, frá Hákonarstöðum á Jökuldal, þau skildu.
Ingibjörg, átti Vigfús Jónsson á Torfastöðum í Jökulsárheiði.
Þorfinnur, lærði klénsmiði; átti Ragnheiði Bjarnadóttur, Ein-
arssonar á Ásgeirsstöðum i Eyðaþingá.
Sigbjörn, prestur að Kálfafellsstað; átti Oddnýu Friðrikku
Pálsdóttur prófasts Thórarinsen á Sandfelli, Magnússonar.
Sigmundur M. Long.