Vekjarinn - 01.10.1904, Blaðsíða 7

7
•haníi*. Jeg-gekk þá til rnan'nsins og spurði: „Hvað
sténdnr í vpgi fyrir yður?“ „Jeg er vantrúarmaður“,
svaraði hnnh. „Hvers vegna eruð þjer það?“ spurði
jeg þá. „Af því að biblian er fuli af mótsögnum",
svaraði hann. „Viljið þjer þá benda mjer á einhverja
eina af þessum mót,sögnum?“ „0, sei, sei, hún er
alveg full af þeim“, sagði hann. „Jæja, ef hún er
alveg full af mötsögnum", sagði jeg, ' „þá er yðuf
víst hægðarleikur að benda mjef 'áð minnsta kosti
á eina“. Hann mælti: „Jeg hef nú ekki bibli-
una miná hjá mjftf“. Jeg fjékk honum þá
fniha' bibliu, og þá sagði: hanu: „í’a’ð sténdur
einhverS staðái'- í Sálmunúm* ög hann fór að
leitU að Sáhmlnum aptan til í mjja testamentinu.'
Þá sagði jegí „Bíðið nú við, jeg skal flnna fyfir
yður Sálmana". En þegar jeg var búinn að flnna
Sálmana, þá var hann jáfnnærri og jafnfjarri því
sem áður að flnna mótsögnina. Honum varð því
að órði: „Jeg skyldi víst finna hana, ef jeg bara
hefði bibliuna mina“. Þá sagði jeg: „Viljið þjer
koma áptuh hingað' kl. 9 i kveld, þegar samkoman
er á enda, og háfa' þá biblíuna ýðar með yður?
Þjer getið hitt mig þarna hjá töflunni". ,,Já“,
sagði' hann, „jeg skai 'koma", og til þess að vera
viss, þá ritaði jeg hjá mjer nafn hans og heimili.
Klukkan varð 9, en hann kom ekki. Jeg gekk
þangáð, sem hann hafði sagzt búa, en það var
þá brennivínskrá; jeg fann hann ekki. Síðan leið
hvef mánuðuvinri 'af öðrum, og á þeim tímá var