Vekjarinn - 01.10.1904, Blaðsíða 19

19
getið sýnt mjer sannleikann?" „Það get jeg, ef
til vill“, svaraði jeg, „jeg hefi fyrir Guðs náð getað
hjálpað hundruðum manna." „0, nei“, svaraði hann,
„þjer getið ekki sannfært mig, það er jeg viss um,
því hitt er sannfæring mín“. Jegsagðiþá: „Heyrið
þjer mig! Trúið þjer, að munur sje á rjettu og
röngu, — algjörður og ákveðinn munur?“ „Já,
jeg trúi því náttúrlega“, svaraði hann. „Eruð þjev
þá í dag reiðubúinn að gangast undir merki hins
rjetta, og fylgja því svo langt, sem sannfæringin
leiðir yður?“ Hann reyndi nú að fara i kringum
þessa beinu spurningu, með því að svara, að hann
reyndi að lifa eins vel og hann hefði skilning á.
„Biðið þjer nú dálit.ið við! Eruð þjer fúsir til að
leita sannleíkans i alli'i einlægni og fylgja honum,
svo langt, sem hann leiðir yður?“ Og svo hjeltjeg
áfram að spyrja þennan vantrúarmann: „Þjer vit-
ið ekki, að Guð er til?“ „0 nei, svaraði hann,
„jeg held fram, að ekkert verði fullyit um andleg
efni“. „fjer eruð þá hins vegar heldur ekki viss
um, að Guð svari ekki bænum manna?“ spurði jeg.
„Nei“, svaraði hann, „jeg er það ekki, en jeg trúi
því ekki“. „Jæja“, sagði jeg, „hafið þjer nokkurn
tima lagt stund á hin hærri visindi?" Hann kvað
já við því, og þá sagði jeg: „Þjer vitið þá, að
þegar menn hafa í visindunum fundið spor, sem
geta leitt t.il úrlausnar einhveiii ráðgátunni, þá rekja
menn þau spor svo langt sem auðið er. Nú vil
jeg fá yður lykil i þessum efnum, viljið þjer nota
2*