Vekjarinn - 01.10.1904, Blaðsíða 26

26
yfir þig heillaóskum úr ýmsum áttum, og ofmikil
sætindi eru heldur ekki holl. Ánnars veiztu aðjeg
ann þjer engu síður allrar hamingju, en þeir, sem
líklega eru bliðmálli núna. Það, sem liðið er, verð-
ur ekki aptur tekið, en jog verð að minna þig á,
að trúiofun er ekki gipting, og betra er að sjá að sjet
seint en ofseint. Ef unnusti þinn breytist ekki bráð
legaog gefur Guði hjartasitt, ættirþú hiklaust að segja
honum upp. Þú verður aldrei sannariega gæfusöm,
nema að þú varðveitir kærleika frelsarans, og hann
getur margbætt þjer allan söknuð. Hans kærieiki
er meira virði en allur annar kærleiki, og loforðið,
sem þú iofaðir honum, verður að setja í fyririúmi
fyrir öllum öðrum ioforðum.
Annars býst jeg við að fara snöggva ferð til
Reykjavikur i næsta mánuði, og þá getum við talað
betur saman um þetta allt. Hvað sem þú kannt
að hugsa út af þessu brjefi, þá vertu samt viss um
það, að jeg hefði ekki skrifað þjer þetta brjef, ef
jeg elskaði ekki freisarann og ef mjer væri ókki
innilega vel við þig.
Guð varðveiti þig frá allri ógæfu
þín María Magnúsdóttir.
Reykjavík 19. marz. 1907.
Kæri Grímur!
Þú verður iíklega hálfhissa, þegar þú lest þetta
brjof, Frjettirnar eru hvorki meiri nje minni ep