Vekjarinn - 01.10.1904, Blaðsíða 44

1
44
Reykjum heflr ekki grunað, að auðurinn háns hyrfi
svona fijótt. — Eins og við mátti búast, hafa flest-
ir þeir, sem þóttust, vera vinir þeirra dregið sig i
hlje, en aptur hefir komið í ijós, hverjir voru ,vin-.
ir í alvöru. Grímur kaupmaður heflr reynzt henni
betur en allir aðrir. Hann lætur sem hann sje að
borga skuld, sem Hermann heitinn, hafi átt, hjá
honum, en jeg er viss um, að hann segir það ejrj,-.
ungis til þess, að særa ekki tilfinningar ekkjunnar
með stöðugum-gjöfum. Jeg gáeti trúað horiurn til
að giptast henni af eintómri urnhyggju. 0
Hún er því miður ekki enn biíin að eignast -
nokkurn: sannan frið. Hún kennir sjer: allt af
um afdrif manns síns, og þó jeg lesi fyrir hana
huggunarrík orð úr ritningunni, er eins og hún
heyri þau ekki. Jeg hefi nokkrum sinnum minnt
hana á, að „blóð Krists hreinsar oss af allri synd",
og „þótt syndir vorar sjeu rauðar sem blóð, gjörir
hann þær hvítari en snjó“. — Hún segir þá vesa-
lings konan: „Já, þetta er fyiir nðra; en jeg hefi
snúið af rjettri leið og svikiö Drottin, þótt jeg vissi
betur".
Getur þú ekki komið hingað i sumar og heim-
sótt hana? Það gæti ef til vill hresst hana. Henni
hefir farið aptur að stórum mun, og er fremur
heilsutæp. Drottinn hjálpi henni t.il að eignast trúar-
gleðina. Við skulum biðja um það. Pín einl.
María Magnúsdóttir,