Vekjarinn - 01.10.1904, Blaðsíða 28

28
að segja fariS á bænasamkomur með lienni. — Jeg
hefði getað unnt þjer að sitja þariíka. — En þegar
við erum gipt, getum við sjeð, hvort þessi blessuð
guðrækni getur ekki smárokið út um giuggana.
Hiin spurði mig nýlega, hvort jeg elskaði frelsav-
ann; jeg játaði því vitanlega, því að eins og- þú
sjerð, iná skilja það á fleiri en einn veg. Bankinn
er frelsari minn, og jeg þarf opt á honum að halda.
—• Þjer finnst liklega að trúlofunartími minn sje
ekki sjerlegd glæsilegur, úr þvi að jeg þarf að elta
kærustúna á hverja samkomuna á fætur annari, en
vertu rólegur, hann tekui' bráðum enda. Jeg er
þolinmóður og umburðarlyndur enn þá. Svo reyni
jeg smám saman að aðskilja kærustu mina frá þeim
„heilögu". Sjerstaklega er mjer litið gefið um vin-
fengi hennar við eina stúlku, sem til ailrar ham-
ingju er ekki hjerna í bænum. Hún heitir María
dóttir hans Mágnúsar læknis á Hólmi. Það var
víst hún, sem kom þessari ofsatrú inn hjá Mar-
grjetu, en sjálf hafði hún orðið „heilög" í Noregi
árið, sem hún var þar. Ekki held jeg samt, að
hún sje búin að snúa karli föður sínum, minnsta
kosti er enginn guðræknisbiær á honum, þegar hann
situr hjer á „Jjandi" með drykkjubræðrum sínum.
Jeg get og sagt sama 'um tilvonandi tengdaföður
minn, honum mun vera annara um sauði sína og
smjörkvartil en sálartetrið. — Jeg ætlaði að segja
þjer meira frá þessari Maríu. í morgun náði jeg
þrjefi, serp hún hafði skrifáð unnustu minni, og