Nýjar kvöldvökur - 01.07.1930, Síða 49

FRANS FRÁ ASSISI
141
af Guði og frelsaranufn. Nú vil eg gefa
])eim það aftur eins og bezt er.«
Þá svaraði Frans: »Þetta er svo vanda-
samt mál, að eg treysti mér ekki til að
leysa úr því án æðri hjálpar. Spyrjum því
Drottinn Jesúm hvernig hann vilji að
þetta sé framkvæmt. Förum því til næstu
kirkju og látum ritninguna svara«.
Síðan gengu þeir til næstu kirkju, báð-
ust fyrst fyrir og svo gekk Frans upp að
altarinu og fletti þar þrisvar upp í guð-
spjöllunum. Kom hann fyrst ofan á þessi
orð: »Ef þú vilt vera algjör, þá far, sel
eignir þínar og gef fátækum og munt þú
•eiga fjársjóð á himni; kom síðan og fylg
mér«. (Matth. 19,21). Síðan kom hann
■ofan á orðin: »Vilji einhver fylgja mér,
þá afneiti hann sjálfum sér taki upp
kross sinn og fylgi mér.« (Matth. 16, 24)
og »Hann bauð þeim að taka ekkert til
íerðarinnar«. (Mark. 6, 8).
Þá lokaði Frans bókinni og sagði:
»Bróðir, eftir þessu viljum við lifa, og
allir þeir sem gjöra vilja félagsskap við
okkur. Farðu nú og gjörðu eins og þér
liefir verið sagt«.
Og Bernhard fór út úr kirkjunni ásamt
Frans, sótti eignir sínar heim, gekk svo
aftur niður á opið svæði frammi fyrir
kirkju hins heil. Georgs og fór að skifta
eignunum meðal fátækra. Frans stóð hjá
og horfði á.
Meðan á þessu stóð gekk prestur einn
hjá. Af honum hafði Frans keypt steina
þegar hann var að byggja upp kirkju
hins heil. Damianusar, og presturinn, sem
hét Silvester, hafði selt steinana við vægu
verði. Þegar hann nú sá að peningum var
kastað út til hinna og þessara, gekk hann
til Frans og sagði: »Eg fékk heldur lítið
fyrir steinana sem eg seldi þér«. Þá greip
Frans handfylli sína af peningum úr vasa
Bernhards, fékk prestinum og sagði:
»Ertu nú ánægður, prestur minn«. Prest-
urinn þakkaði kurteislega og fór, senni-
lega ánægður í bráðina.
En helgisagnirnar telja að þetta smá-
atvik hafi orðið til þess að gera prest
þenna að öðrum manni en áður. Hann fór
að líkja saman ágengni sinni og fjár-
græðgi við fyrirlitningu þessara ungu
manna fyrir peningum og auði. Orðin
»Enginn getur þjónað tveimur herrum«,
komu aftur og aftur upp í hug hans, og
að síðustu kom hann til Frans og bað
hann upptöku í flokk hans.
Um þetta sama leyti bættist Frans
þriðji félaginn, Pietro di Cattani, merkur
maður og mentaður. Fluttu þeir nú frá
Assisi og bygðu sér kofa skamt þaðan
og sváfu þar um nætur, en ferðuðust um
nágrennið á daginn og prédikuðu. Vöktu
þeir hvai*vetna mikla athygli, sérstaklega
af því allir vissu að Frans og Bernhard
höfðu áður verið ríkir menn en gefið
eigur sínar, en Pietro hafði verið einn af
þektustu lögfræðingum í Assisi og snúið
baki við glæsilegri framtíð á þeirri braut.
Ennfremur bættist þeim skömmu seinna
fjórði félaginn í hópinn, ungur maður
Egidio að nafni.
Bjuggu þeir nú fjórir í kofanum, en
höfðu lítið með heimili að gera, því mest-
an tímann voru þeir á ferðum, ými'st hver
í sínu lagí eða tveir og tveir saman. Var
þá Egidio oftast með Frans, því hann var
yngstur. Fóru þeir víða um og voru
stundum svo vikum skifti í hverri ferð.
Eitt sinn þegar þeir komu heim eftir
langa fjarveru, biðu þrír menn eftir
Frans og beiddust inntöku í flokk hans.
Hétu þeir Sabbatino, Moriko og Jóhannes.
Tók Frans við þeim.
Prédikunaraðferð þeirra félaga var
mjög ólík því, sem fólk átti að venjast
hjá prestum þeirra tíma. í kirkjunum
var lögð mikil rækt við mælsku og fagra
áferð ræðanna. Ræður þeirra félaga voru.