Nýjar kvöldvökur - 01.07.1943, Qupperneq 62

142
DULRÆNAR SÖQUR
N. Kv.
nætursakir, að vetri til, í húsum Gömlu-
hafnarinnar í Stóru-Georgeseyju.
Svo var mál með vexti, að árið 1915 eða
’16 stóð yfir mál milli tveggja fiskifélaga í
Selkirk, út af svokölluðum Sandeyjum á
Norður-Winnipegvatni. — Annað félagið
hafði þar livítfiskveiði á sumrin, en hitt fé-
lagið vildi nú haldi á eyjunum líka. Málið
átti að takast fyrir snemma í marzmánuði,
en eigandi félagsins, er byggt hafði i Sand-
eyjunum, var þann vetur þar norður frá, að
sjá um bryggjuviðgerð, ísupptöku o. fl. Var
þá Stefán skipstjóri fenginn til að sækja
hann, því að Stefán hafði ætíð góða lninda,
er voru duglegir, og svo var liann sjálfur
vanur ferðalögum.
Fór Stefán með austurströndinni norður,
eftir að kom norður að Rabbit Point, og
allt gekk að óskum. En dag þann, sem
hann ætlaði að ná til Sandeyjanna, fór að
verða ljót blika í lofti og líkur til að gjöra
mundi byl, sem og einnig varð, þegar hann
var kominn nálægt Stóru-Geotgeseyju, var
kominn bylur og dagur einnig að kveldi
kominn. Fíugði hann því bezt að setjast þar
að yfir nóttina, enda var hann híbýlum vel
kunnugur í Gömlu höfninni. Eftir að hann
var búinn að binda hundana og gefa þeim,
fór hann að kveikja upp eld í eldavélinni í
eldhúsinu, því að þar ætlaði hann að láta
fyrirberast um nóttina. Þar var einnig rúm-
stæði, er hann lét sængurfötin sín í, og
lampi var þar með olíu, sem kom nú í góðar
þarfir. Fór nú að gjörast vistlegt í eldhús-
inu. Að kveldmat afstöðnum hugðist hann
að hafa góðan nætursvefn, en það fór á
aðra leið. Þá tóku hundarnir til að gelta og
ólmast í ólarböndunum, eins og eitthvað
væri í nálægð við þá, sem þeim gætist ekki
vel að. Jafnframt fannst honum einliver
óhugur grípa sig, sem hann þó gat ekki vel
gert sér grein fyrir; honum fannst eins og
nærvera einhverrar veru væri að draga úr
sér allan mátt. Vel vissi hann, að Loftur sál.
var jarðsettur þar skammt frá. Á þessu gekk
alla nóttina, að hundarnir voru með sífelld-
an hávaða og ógang, svo að Stefáni varð
ekki svefnsamt, en hræðslu þóttist hann
ekki hafa fundið til. — Er morgna tók, hélt
hann af stað til Sandeyja, sem aðeins er 20
mílna vegalengd, og var snemma dags þar
kominn.
Fleiri sagnir, sem ég hefi heyrt, hafa verið
settar í samband við Loft, en eru tæplega
birtandi. Læt ég því þetta nægja.
Ljósin.
Sumarið 1919 vann ég sem ofar við fisk-
veiðar í Spider Island á Winnipegvatni. —
Booth Fisheries of Canada hafði Jrar fiski-
stöð og hefir enn.
Við Spider Island er mjög skerjótt og oft
erfitt að sigla þar í óhagstæðum áttum.
Þetta sumar var tíðin mjög stormasöm, og
af því leiddi, að minnisstæður atburður
gerðist þar. — Nokkrum nóttum áður en
Jretta kom fyrir, sá vökumaður félagsins
(sem gætir að bátum á nóttunum og vekur
fiskimenn, Jrá tími er til kominn), ljós, sem
alltaf var hjá sama bryggjustaurnum (þeir
staurar eru hafðir til að binda bátana við).
— Þótti honurn þetta einkennilegt, því að
þá er hann vildi athuga þetta betur, var
allt horfið. Þetta vakti umtal og einnig
óliug hjá sumum .Samt var eins og þetta
gleymdist í önnum daganna, þó að ekki
væri hægt að bíða þess, að ráðningin kæmi.
Það var á venjulegum tíma, að vakið var
að rnorgni þess 8. júlí. Veður var ískyggi-
legt, nrikið skýjafar á lofti og svartur, þykk-
ur bakki í norðvestrinu, en áttin sú, að vel
tók á netin, senr voru þá nokkuð langt úti.
Að morgunmáltíð lokinni voru bátar leystir
og siglt af stað. Fyrstu bátarnir voru komnir
nokkuð suður fyrir svonefnt Kríusker, sem
er um eina mílu frá Spider-eyjunni; bátur
sá, er ég var á, var kominn eins og hálfa