Nýjar kvöldvökur - 01.01.1944, Side 32

18
DÆTUR FRUMSKÓGARINS
N. Kv.
Don Jaime sagði nú Járnhönd, hvernig
Ruben liaíði varizt allra frétta, er þeir Ban-
deras höfðu komizt að því að lionum var
kunnugt um morð Don Rodriquez.
,,Ef þú lieldur, ungi maður„“ svaraði
Járnhönd, ,,að úrasalinn sé morðingi föð-
ur þíns, þá skjöplast þér stórlega. Banderas,
mexikanski hershöfðinginn, er morðing-
inn. En Ruben sá sér ekki fært að ákæra
hann á heimili þínu, þar sem honum var
kunnugt urn hvílíkt traust faðir þinn bar
til þessa illmennis."
Don Jaime var sem steini lostinn. Nú
rifjuðust í upp huga hans vms atvik síðustu
vikna, sem styrkt gátu þessar ásakanir Járn-
handar. Sjálfum hafði honum alla tíð verið
lítt gefið um Banderas.
„Þegar við hittum Ruben, sagði hann
okkur að hershöfðinginn væri í hacíend-
unni, en þegar við komum þangað var hann
allur á burt. Eg er sannfærður um að hann
hefir hvorki verið drepirn né tekinn til
fanga. Nei, hann hefir haft vit á að koma
sér undan, áður en það yrði um seinan. Ef
til vill hefir hann verið í vitorði með apaca-
indíánunum. Honum væri trúandi til þess.
En við eigum eftir að gera upp við hann
reikningana, þó síðar verði.“
Rétt í þessu bar Svartaíálka þar að, sem
þeir lágu.
„Bleiki hundur!" hóf hann mál sitt, „nú
er stóri gammurinn unninn og á sama hátt
og ég hefi látið stríðsmenn mína leggja
hann í rústir, munu þeii einnig tortíma
þér. Ég er voldugri en þú hélzt. Nú fer ég
til Placel Barranko með hluta af liði mínu.
Þegar ég kem aftur mun ég hvílast eftir
sigra mína, og hafa það mér til dægrastytt-
ingar að sjá þig kveljast við pílsarstaurinn.
Þú ert stærztur höfðingi hvítra manna, og
Svarta-Fálka verður það sérstök gleði að sjá
þig kveljast."
„Þú ert heimskingi, Svarti-Fálki,“ svaraði
Járnhönd, „og áður en þér auðnast að sigra
Placer Barranko, mun ég vera frjáls ferða
minna. Sömuleiðis þessi ungi maður, sem
hjá mér liggur, og svstir hans. Heimskingi
ertu, Svart-Fálki, ef þú heldur, að þú getir
upprætt alla bræður mína af þessum slóð-
um. Nei, þú getur launmyrt einn og einn,
en sú stund kemur fyrr en þig grunar, er
hvítir menn safnast saman og umkringja
Jiorp Jiitt og brenna þig og hyski þitt inni,
eins og melrakka í grenjum."
Svarti-Fálki var þrútinn af reiði, er hann
svaraði:
„Þú syngur ekki jafn fagurt, þegar búið
verður að binda þig við píslarstaurinn,
Járnhönd.“
Svarti-Fálki hélt nú með röskan helming
] iðs síns til Pleacer Barranko og tók Don
Jaime óg Donnu Dolores með sér. Járn-
hönd var falinn í umsjá þess hluta liðsins,
sem halda átti til þorps pekoanna.
í þorpinu var allt á ringulreið er þangað
kom. Svarta-Fálka mundi vissulega hafa
brugðið í brún, ef hann hefði vitað allt, sem
þar hafði gerzt. Einn elzti og voldugasti
indíáninn, Makamsch, hafði fundizt myrt-
ur skammt frá þorpinu og sömuleiðis ung-
ur indíáni, sem á verði stóð. Skógarblóm
liafði verið numin á brott, þrátt fyrir
stranga gæzlu. Indíánarnir voru ekki í nein-
um vafa um, að hér hefði Blóðsugan verið
að verki — eins og áður.
Strax og indíánarnir, sem höfðu Járn-
hönd meðferðis, komu til þorpsins, var haf-
inn undirbúningur hinna hræðilegu písla,
er Járnhandar biðu.
Eftir að hafa komið píslarstaurnum vel
fyrir á hinu auða svæði í miðju þorpinu,
var Járnhönd leiddur fram og reirður við
staurinn. Konur og börn indíánanna gerðu
hróp að honum, rifu í hár hans og skegg og
spýttu framan í hann.
Það væri synd að segja, að Járnhönd
væri í sólskinsskapi. Allar bjargir virtust
vera bannaðar. Aðeins kraftaverk gátu héð-
an af bjargað lífi hans. Engar líkur voru til
þess að hann gæti sloppið af eigin ram-