Nýjar kvöldvökur - 01.10.1947, Blaðsíða 42

176
MALÍN STURE NUMIN BROTT
N. Kv.
„Herra Eiríkur er reyndar að nema Mal-
ínu systur á brott!“ Frú Merta og frú Sigríð-
ur heyrðu kallið, en þær skildu ekki orð
hennar og hlupu út í þeirn vændum, að eitt-
hvert barna frú Sigríðar hefði dottið út um
gluggann. Þegar þær 'spurðu. hvað á seyði
væri, og var svarað, að herra Eiríkur hefði
numið Malínu brott, skunduðu þær báðar
niður stigann, en þá leið yfir frú Mertu og
hún datt niður. Þegar hún raknaði við aft-
ur og gat varla orði upp komið fyrir gráti,
bað hún frú Sigríði að setjast sem skjótast í
sleða og þeysa á eftir þeim, og það gerði
hún eins fljótt og við varð komið. í þeim
svifum kom systir Eiríks Stenbocks, Sesselja
greifafrú, út úr herbergi sínu til frú Mertu,
sem ennþá lá við stigann, tjáði henni samúð
sína og kvaðst vera saklaus að því, sem gerzt
hafði. En henni tókst það ekki betur en svo,
að frú Merta svaraði henni: „Farið þér til
fjandans! Guð refsi bæði yður og bróður
yðar! Og ef þér hafið verið í ráðum með
honum um að ræna mig elskuðu barni
mínu, þá farið þér á eftir honum, svo að
hana hendi hvorki smán né háðung.“
Sesselja greifafrú notaði þessi tilmæli til
að hypja sig í skyndi og bráðlega rann líka
sieði hennar niður brattan veginn frá Hörn-
ingshólmi. Henni var kunnugt, í irvaða átt
flóttafólksins var að leita.----
Á meðan á þessu stóð, kom Eiríkur Sten-
bock með föruneyti sínu til Sverðsbrúar;
þar nam hann staðar, fór með konurnar inn
í lénsmannsgarðinn, en lét riddarana slá
hring um garðinn, svo að enginn gat farið
þar út eða inn. Svo vel var flóttinn undirbú-
inn, að þar voru fyrir klæðskerar og skinn-
saumarar, sem í mesta flýti sniðu og saum-
uðu flíkur handa Malínu og konunum, sem
með henni voru, því að þær höfðu farið upp
í sleðann eins og þær stóðu, yfirhafnarlaus-
ar og berhöfðaðar. — Að stundu liðinni kom
frú Sigríður ásamt nokkrum vopnuðum
mönnum, en ekki fengu þau að koma inn á
garðinn; þó var sleða frúarinnar hleypt inn
á hlaðið eftir langt þref. í anddyrinu stóðu
fjórir varðmenn með langar, hlaðnar byss-
ur; fékk frúin að iokum að fara inn til syst-
ur 'sinnar. Þegar hún sá Malínu, fór hún að
gráta, sagði frá því, sem gerzt hafði heima,
og lagði fast að lienni að hverfa aftur heim
með sér til móður þeirra, sem væri veik, en
mundi fyrirgefa henni þessa yfirsjón. Þegar
Malín þagði við, sárbað hún hana að hlýða
boði móður þeirra og valda henni ekki
meiri sorg, því að annars mundi hún ekki
lifa þetta af. Malín svaraði með tárin í aug-
unum: „Ef þú getur ábyrgzt mér, að frú
móðir okkar leyfi okkur Eiríki að ná sam-
an — eg hef skuldbundið mig honum svo
rnjög — þá skal eg fara heim með þér aftur.“
En það ioforð þorði frú Sigríður ekki að
gefa, og Malín svaraði hágrátandi: „Jæja, þá
er fyrsta yfirsjónin engn verri en sú síðasta."
Meðan á Jressari viðræðu stóð, gekk Ei-
ríkur Stenbock inn til þeirra og mælti við
frú Sigríði: „Þér fáið hana ekki heim með
yður.“ Hún gafst ]dó ekki upp, en var þar
enn um stund, full hugraunar og kvíða, og
vildi ekki láta vísa sér þannig á bug. En þá
kom Sesselja greifafrú einnig á vettvang, og
af því að frú Sigríður þóttist sjá, að hún
væri í vitorði með lionum, spurði hún Jrau
bæði, hvert þau ætiuðu að fara með systur
hennar. Eiríkur Stenbock varð fyrir svörurn:
„Til Visingseyjar, til systur minnar, Beötu
greifafrúar. Þar á hún að dveljast, þangað
til frú móðir yðar samþykkir lijúskap okk-
ar.“ Þá bað frú Sigríður Sesselju greifafrú
að fara með Malínu þangað, og við því
svaraði Eiríkur Stenbock: „Ég hef beðið
hana þess.“
Þá var úttalað um þetta, og frú Sigríður
og Malín buðu lrvor annarri góða nótt með
tárum. Þegar þær skildu, tók Malín verð-
mikinn pening upp úr pússi sínum og
rnælti: „Elsku systir, færðu frú móður
minni þetta; það er það eina, sem eg hef tek-
ið með mér frá heimili feðra minna.“ Eirík-
ur Stenbock og Sesselja greifafrú báðu því