Nýjar kvöldvökur - 01.10.1947, Blaðsíða 44

178
MALÍN STURE NlJMIN BROTT I
N. Rv
Þá var loksins bitið úr nálinni, og kon-
ungurinn sjálfur, Karl hertogi, ekkjudrottn-
ingin, allt svenska ríkisráðið og ætt Eiríks
Sture ritaði frú Mertu bréf og lagði að
henni að taka haria í sátt.. En síðasta háðung-
in, að halda brúðkaup í leyfisleysi, gerði ilit
verra, og hún tók þvert fyrir allar sættir. —
Að lokum komust þær þó á, en á því. sem
eftir fer, má gera sér í hugarlund, hve mikils
samþykki eða synjun foreldranna mátti sín
í hjúskaparmálum á þeirri óld, og hvaða
vald það var, sem Eiríkur Stenbock liafði
misboðið með ofsa sínum. Frú Malín gekk
í sorgarbúningi, Jtangað til hún komst í sátt
við móður sína, og samkvæmt gömlu frá-
sögninni varð það á þenna hátt:
„Og systur frú Malínar féllu á kné fyrir
ftú móður þeirra vegna brjóstumkennan-
legs brés frú Malínar iil þ.eirra, þar sem hún
liaíði minnt þær á, hvað þeim hefði fyrr í
milli farið, og að hún sneri ekki heim aftur
fyrr nn þær áynnu henni kærleika frú móð-
ur sinnar; en það tókst þeim ekki fyrr en að
liálfu öðru ári liðnu frá brúðkaupi hennar,
að hún mætti konra til frú móður siniur.“
„Þegar lrún ioksirrs konr þangað, var hún
niðri í baðstolunni í nokkrar \ ikur, áðui <-n
hún konr fy; !r augu Tú móður sinnar. Eu
af því að hún var vanfær, báðu systttr henn-
ar og bræður henni sátta, áður en lrúit legð-
ist á sæng, og það veitti frú móðir hennar
henni. Og þau sögðu þá berum orðum, að
hún nrætti ekki vera reið barni sínu svo
lengi. En vegna þeirrar sorgar og þykkju,
sem lrún hafði orðið að þola af hans*) hendi,
gat hún ekki unnað honum elskaðrar dótt-(
ur sinnar. Loksins leyfði hún þó, að þau
nrættu bæði koma upp til lrennar."
„Þegai frú Merta leit dóttur sína, frú
Malín mælri hún: ,Óheilla-barn!‘ Þá féll frú
Malín á kné. skreið til frú móður sinnar og
bað hana Lrirgefningar með tárum og
kvörtunarorðum, en frú móðir hennar veitti
henni hana með heitum tárum, greip um
*) Þ. e Eiríks Stenbock.
höfuð lrennar, lagði það að brjósti sér og
mælti: ,Guð tyrirgefi þér syndir þínar, elsku
barn! Eg hef fyrirgefið þér, auma, synduga
konal' — og svo reisti hún hana á fætur. En
herra Eiríkur stóð grafkyrr, svo að það var
átakanlegt. Þarna voru mágar og systur, sem
öll gétu heitum tárum, þó að þau gleddust
yfir því, að þau voru bæði komin í sátt
við móður sína.“
„Svo dvöldust þau þar, herra Eiríkur og
frú Malín, þangað til hún lagðist á sæng og
fæddi herra Gústav Stenbock. Fyrsta barn
sitt hafði hún fætt í Torpa; það var dóttir,
sem hét Brita, en hún lifði ekki nema nokkr-
ar vikur. Þegar hún lagðist á sæng í þetta
sinn og kom nokkuð hart niður, var hún
hrædd um, að frú móðir hennar hefði ekki
lyrirgefið henni af hjarta, og bað hana því
með beiskum tárum um fyrirgefningu og að
hún vildi biðja guð fyrir sér, því að þá vissi
hún, að guð mundi lijálpa henni annað
ii' ort til lífs eða dauða; henni væri sama,
hvort heldur væri, úr því að guð hefði lofað
henni að lifa það að njóta þeirrar náðar að
ná aftur sættum af frú móður sinni. Frú
Merta veitti henni þetta að nýju. Síðan
sagð> hún: .Elsku frú móðir mín! Lesið þá
hátt. svo að eg heyri það, og biðjið fyrir mér
ómaklegri'!“
„Þá féll frú Merta á kné fyrir framan
hana og las svo hátt, að hún heyrði hvert
orð. Þá mælti hún: ,Guði sé lof, að eg fékk
að heyra það; nú vil eg fegin deyja, ef guð
vill það.“ Svo hughreysti frú Merta hana
eins og hún gat og fullvissaði hana um móð-
urleg.t elsku sína, og það gladdi hana hjart-
anlega. Og nokkru síðar varð hún léttari.
Þegar barnið var skírt, hélt frú Merta mlkla
skírnarvei/.lu og bauð þangað Jóhanni kon-
ungi, Karli hertoga og öllum jungfrúnum.
Og þá gaf frú Merta frú Malínu eins mik-
inn heimanmnd og hinum dætrum sínum:
gull, silfur, íveruföt, búsgögn og hvað annað
— alveg eins og hinum. Hafi það ekki verið
meira, þá hefur það ekki verið minna.“