Sumargjöf - 01.01.1905, Page 20

Ijáðu mér væiigi.
Grrágæsamóðii’!
ljáðu mér vængi,
svo ég geti svifið
suður ifir höf.
liliknuð hallast blóm i gröf,
birgja ljósið skuggatröf,
ein ég hlít að eiga töf
eftir á köldum ströndum,
ein ég' stend á auðum sumarströndum.
Langt i burt ég líða vil.
ljá mér samfilgd þína.
Enga vængi á ég til
utan löngun mína,
utan þrá og æskulöngun mína.
Lof mér við þitt létta tiei
lítið far að binda,
brimhvít höf ég óttast ei
eða stóra vinda.
Okkar bíður blómleg ei
bak við sund og tinda,
bak við sæ og silfurhvíta tinda.