Sumargjöf - 01.01.1905, Blaðsíða 34

I>;i voru miklu minni umbúðir um allt og' hægra að
komast i æflntýri. Skelfing gremst mér, hvað málið
•er oi'ðið breytt frá því, sem áður var. Þó er ég
t'arinn að sætta mig við að islenzkan hefir breyzt og
á enn iyrir höndum að breytast, ef lmn heldur ein-
kennum sínum og verður alltaf mál út af fyrir sig,
•en ekki samsuða úr öðrum málum.
Meira nenni ég ekki að skrifa þér núna. Lifðu
i voninni um bréf næst og huggaðu þig við það,
að nú ætla eg að klæða mig á morgun.
Vertu sæll, vinur! Þinn--------
5. marz. Elsku vinur minn!
Ekki var fótaferðin min löng. Eg var búinn að
vera á fótmn i viku, þegar ég ofkældi mig. Svo
versnaði mér; læknirinn var sóttur og ég fór i rúmið.
Mér finnst ég vera einna skárstur i dag' og vil ekki
sleppa tækifærinu að skrifa þér.
Fréttir ætla ég ekki að skrifa þér fremur en ég
<?r vanur.
Mannna er alltaf lijá mér og presturinn kemur
oft til min. Ég hefi sjaldan haft rænu á að lesa,
■enda varaði læknirinn mig við þvi. Síra Björn er
hjá mér þegar hann getur og segir mér allskonar
sögur og reynir að hughreysta mig og hressa svo
sem hann getur. Ég hefði einhverntíma svarið fyrir,
að nokkur maður gæti verið svona góður. Og það
sem meira er, þau eru samvalin hjónin; hún er bara
blíðari eins og konur eru oftast. Annars er mamma
alltaf hjá mér og er það helzta skemtun mín að tala
um gömlu dagana, þegar við vorum öll saman og
bið ég liana oft að segja mér sögur, sem ég kann
upp á mina tiu fingur, bara af þvi, að þær vekja