Sumargjöf - 01.01.1905, Side 26

Bréf.
Fáar voru fréttirnar raoð póstinum. Heiina leið
öllu vel og- allir sögðu gott af sér.
Eitt bréfið átti ég eftir að lesa.
Eg liálfkannaðist við höndina. Svo braut ég það
upp og las:
Kæri vin!
Ég hripa þér fáeinar línur í tiýti án þess að
mega vera að þvi. — Vinur okkar, Þórður Eggerts-
son, er dáinn. Þú vcizt, livað hann hefir legið
lengi og þjáðst af veikindum. Hann hefir sjálfsagt
veiáð orðiiin þreyttur. Það cr ekki langt síðan hann
1)að raig að skila kveöjit, ef ég skrifaði þér. — Ann-
að er ekki að frétta. Mér liður vcl. cn litið gengur
lesturinn. Vertu sæll! Þinn einl.
lijarni Olafsson.
Sumuin atvikum í lífi ínanna cr erfitt að lýsa,
Ég fieygði mér i legubekkinn og tók höndunum
fvrir andlitið. Það var svo örðugt að gera sér grein
fyrir þessu. Ilvernig gat Þórður verið dáinn — föl-
ur, með lokuðum augum, máttlaus, stirður, vafinn í
líkklæðið mjalla hvítt, látinn í svarta kistu; kistan
látin siga ofan i svarta gröf og mokað mold ofan á!