Sumargjöf - 01.01.1905, Síða 27

25
Þórðui', Þórður. Komdu upp úr moldinni, Þórðurr
Vertu eins og þú varst! Talaðu! Hlæðu!
Þórður dáinn!
Eg gekk að hurðinni, sneri lyklinum: vildi vera
einn það kvöld.
Nokkra stund gekk ég um gólf; settist svo niður
°g virti fyrir mér myndina af lionum nokkra stund.
Eg þekkti svo vel allt andlitsfallið.
Á svipstundu rann mér í hug allt, sem ég vissi
um {efiferil hans; ég minntist margra stunda, sem við
lifðum saman og allra bréfanna. Bréfin hans átti ég-
enn; þau gat dauðinn ekki tekið. Ég ásetti mér að
helga þessum látna vini minum kvöldið og lesa
hi'éfin hans.
Svo sótti ég bréfin hans ofan í skúffu, raðaði
þeim og las eftir aldri.
7. ág. Elsku vinur minn!
Ástar þakkir fyrir siðasf. Manstu, livort ég loi-
aði þér löngu og góðu bréfi? Ég geri það stundum.
Ef svo hefir verið, þá verður þú að eiga það hja
mér þangað til næst, því nð nú stendur heyskapur-
'"ii sem hæst. Ég er í kaupavinnu og liður ekki
'ha, þvi að fólkið er furðanlega gott og veðráttan
Þolanleg, það scm af er. En þú þekkir nú samt.
h\að það er að vinna hjá vandalausum um þennan
'i'"a. og þótt þú hafir aldrei verið eins og ég til
heilsunnar, geturðu þó víst nærri um kjör min. En
'y "iá til að vinna, vinna eins og ég orka, þangað
''i ég dett niður dauður.
Þú manst, hvað ég hlakkaði til vorsins. Mér
iiefir alltaf verið illa við veturinn. Alltaf lietír mér
fundizt liggja farg á mér frá þvi fyrstu snjóar féllu,